حس دوگانگی برای طلاق

با عرض سلام

من و همسرم هر دو ۳۵ ساله هستیم و در دوران دانشگاه همکلاس بودیم.۴ سال هست که عقد کرده هستیم( منزل مشترک نداریم) با عشق و علاقه با وجود یکسری اختلافات در خانواده ها ازدواج کردیم وایشون تا الان هیچ گونه اقدامی برای تهیه منزل و عروسی نکردن و هربار ازگفتگو در این مورد فرار کردن و دارای یک سری خلقیات و رفتارهایی بودن که باعث اختلافات شدید بود( شکاک و بد دل بودن)که من با مشورت خانواده و بزرگترها تصمیم به طلاق گرفتم و قطع ارتباط کردم و حاضر به دیدنش نشدم و گفتم فقط در صورتی که بزرگترها بیان و تعهد بدی بر میگردم ولی ایشون دو بار  تنها اومدن ولی جوری التماس و گریه میکردن که دل سنگ آب میشد ولی من در اون لحظه اصلن احساساتم تحریک نشد و فقط گفتم طلاق ولی ایشون یکطرفه تا حدودی تلاش کردن و حتی مشاوره رفتن و یک جلسه هم من با مشاورشون ملاقات داشتم که تشخیص دادن که اختلال شخصیت داره( دو شخصیته)و باید دارو درمانی و خانواده درمانی بشه و از من خواستن که کمک کنم تا درمان بشه ولی قبول نکردم و بعد با طلاق توافقی موافقت کردن الان که ایشون موافقت کردن من دو دل شدم و یاد التماسهاش میفتم به هم میریزم و عذاب وجدان میگیرم.قابل ذکر است که ایشون فوق العاده مامانی هستن تا الان برای زندگی مشترک خونه نگرفته بودن ولی الان که در حال جدائی هستیم منزلی رهن کرده و با مادرش زندگی میکنه.الان هر دو خانواده تمایل شدید به طلاق دارن و تموم حرمت ها شکسته شده ولی من فک نمیکردم الان که داریم به طلاق نزدیک بشیم به هم بریزم و احساساتم تحریک بشه..الان فک میکنم بدون اون نمیتونم و بعد از جدائی خیلی برام سخت بشه چون خیلی احساسی بود و قربون صدقه میرفت ولی راهی هم برای برگشت نمومده واقعن در وضعیت روحی بدی هستم.هفته ی آینده هم مشاوره طلاق توافقی داریم