کتاب آیا زندگی، یک مسابقه بین آدمها است؟
- نویسنده : جیمی لی کورتیس
- تصویرگر : لورا کورنل
- مترجم : سمیرا کمالی
- انتشارات نیستان،1387
- قیمت نسخه کاغذی : 2400تومان
- قیمت نسخه دیجیتال : 2100تومان
- مخاطب : کودکان 7 تا 12 ساله، و والدین
به عنوان یک والد امروزی، بسیار تلاش می‌کنیم که بهترین امکانات و زیباترین تجربیات را برای فرزند خود فراهم کنیم؛ چرا که او ثمره عشق آگاهانه و نتیجه انتخاب و آرزوهای ماست. بهترین لباس‌ها، مجرب‌ترین مربیان و آموزش‌ها، به یادماندنی‌ترین جشن تولدها؛ و در همه این ترین‌ها، از نهایت توان و امکان مالی و زمانی خود استفاده می‌کنیم. ولی همین جا دست نگه دارید. با این کار چه تصویری از زندگی در ذهن کودک خود نقش می‌بندیم؟ سطح توقع و انتظار او از دنیای پیرامون و زندگی را به کجا سوق می‌دهیم؟ آیا سادگی و معصومیت کودکی او را به شکل آگهی‌های تبلیغاتی نمی‌آراییم؟ آیا زندگی او روندی پرشتاب برای دستیابی به تعداد زیادی مهارت و عنوان جذاب است؟ آیا چیزی از مشارکت، رفاقت، همدلی و کارگروهی در لیست برنامه‌های رنگارنگ زندگی کودکمان وجود دارد؟ چقدر دوست داشتن دیگران، محبت به کوچکترها، درک ارزش طبیعت، اهمیت به حیوانات و ... در برنامه زندگی ما وجود دارد؟ چقدر از این مفاهیم را کودک ما در زندگی روزمره والدین خود می بیند و می‌شنود؟ چقدر با زندگی‌های متفاوت و کودکان متفاوت آشنا است؟ آیا فکر می‌کند همه کودکان چون او در اتاقی پر از اسباب بازی های متنوع و لباس های جورواجور زندگی می کنند؟ آیا رفتن به کلاس ها و دریافت آموزش های متنوعی که شما برایش تدارک می بینید؛ ربطی به علاقه یا استعداد او دارد؟ اصلا علاقه ای به حضور در کلاس موسیقی و زبان خارجی و ... دارد یا اصلا علت و لزوم اصرار شما برای یادگرفتن این مهارت ها را درک می کند؟
این مقدمه طولانی فقط برای آن بود که بدانیم بسیاری از کودکان و نوجوانان ما تصور درستی از زندگی واقعی ندارند. تصورات آنها بر پایه معاشرت های محدود با کودکانی مشابه خودشان، و دیدن زندگی هایی مثل زندگی خودشان است. نهایتا زندگی خود را با آنچه در فیلمها و کارتونها می بینند مقایسه می کنند و درخواستها و نیازهای کاذبی برای شادی و سرگرمی دارند. در کودکی یاد می گیرند که باید از دخترخاله و پسردایی خود اسباب بازی بیشتری داشته باشند و کمی که بزرگتر می شوند وارد کوران درس خواندن های بی ثمر و استرس آور می شوند. متاسفانه نظام آموزشی ما نیز در این زمینه همه چیز را تشدید می کند. با رقابت بیهوده بر سر نمره بیشتر و آزمونهای بی فایده و پر استرس برای کودک و والدین، تمام وقت کودکی و نوجوانی آنها را صرف درس خواندن های بسیار و تست زدن می کند و هیچ مهارتی برای زیستن نمی آموزد. در بهترین حالت تنها کودکی یا نوجوانی بسیار درسخوان تحویل ما می دهد که با کوچکترین ناکامی و شکست، فرو می ریزد و توانمندی های خود را نمی بیند.
کتابی که امروز معرفی می کنیم، با زبانی بسیار ساده نشان می دهد که زندگی پیست مسابقه ای نیست که از بدو تولد باید در آن بدویم و برنده شویم. والدین ما و امکاناتی که برایمان فراهم می آورند، کمک های همواره ما برای رسیدن به قله و هدفی یکسان نیستند و موفقیت و شادی، تنها یک شکل و الگوی واحد برای همه ندارد. بلکه ما یاد می گیریم در هر گام از طی مسیر لذت ببریم و یاد بگیریم. همراه و همدل کسانی باشیم که از ما کندتر هستند و صدای کسانی باشیم که ضعیف تر هستند و کمتر دیده می شوند.
تصویرسازی زیبا و پر جزییات کتاب، نشان می دهد چه درهم ریختگی و بی نظمی در تصویری که ما از دنیا و زندگی به کودک می دهیم وجود دارد. زندگی فقط یک الگوی خاص ندارد؛ مشابه آنچه برای یک کودک مرفه در قلب شهری پیشرفته می گذرد. همانطور که کودکان ما با بازی ها و امکانات یک کودک غربی آشنا هستند و توقع آن را از ما دارند؛ باید با زندگی کودک روستایی در کشور خود نیز آشنا باشند و آرزومندی و نیاز را در زندگی های متفاوت دیده باشند.
کودک خود را در آکواریوم بزرگ نکنیم. چرا که هم او از سایز آکواریومی که برایش تدارک دیده ایم بزرگتر می شود؛ هم درخواست ها و نیازهایش. تا همیشه نیز والدینی پروانه وار گرد او نخواهند بود که همه چاله های پیش پایش را پر کنند و با محبت و نوازش بسیار خواهان گذر او در مسیری صاف و بی خط باشند. در تصور مسابقه بودن زندگی، نه لذت و شادمانی هست؛ نه رفاقت و همدلی. خواهان دنیای بدین تاریکی و ترسناکی برای کودک خود نباشیم.
کتاب زوم به سفر می رود
- نویسنده : تیم وین جونز
- مترجم : شهره کائدی
- نشر چشمه، 1387
- قیمت نسخه کاغذی : 1500تومان
- مخاطب : کودکان 7 تا 9 ساله
در این کتاب ما با اهمیت تخیل و خلاقیت در تنوع بخشیدن به روند همیشگی زندگی آشنا می شویم. چیزی که می توان روی مبل خانه یا حتی در خواب تجربه کرد و سرخوشی و شادی ناشی از ان را مدتها همراه خود داشت.
توان خیال پردازی و فانتزی سازی در کودکان بسیار بالا است. خیلی خوبتر خواهد بود که والدین نیز خود را با این توان شگفت انگیز کودک همراه کنند. بازی های بسیاری را می توان با توجه به علاقه کودک طراحی و اجرا کرد. مثلا کودکی که علاقمند به دریا و کشتی سواری است. می توان روی مبل را کشتی تصور کرد و تصویر حیوانات دریایی مختلف را روی زمین گذاشت و با کودک به ماهیگیری یا کشتی رانی پرداخت.
هر چقدر این فعالیت ها را بیشتر انجام دهیم، هم کانال ارتباطی بین خود و کودکمان را محکم تر کرده ایم و هم او را از اصرار بر دیدن تلویزیون یا بازی با تبلت و گوشی دور کرده ایم و لحظات پر نشاط و شیرینی را برایش فراهم کرده ایم.
