یک اتفاق طبیعی
تقریباً از سه-چهار سالگی است که سروکله دوستان خیالی به دنیای کودکان باز می‌شود اما معمولاً با افزایش سن کودک از تعداد آن‌ها کم می‌شود تا جایی که به تدریج با دوستان واقعی جایگزین می‌شوند. اگر شما کودکی در این سنین دارید می‌توانید دراین‌باره با والدینی که کودکی همسن فرزند شما دارند صحبت کنید تا با گوش‌های خودتان بشنوید که اکثر کودکان چنین تجربه‌ای را پشت سر می‌گذارند!
به واسطه دوستان خیالی، کودکتان را کشف کنید
وجود دوستان خیالی نه تنها تهدیدی برای کودک شما به شمار نمی‌روند بلکه به سه دلیل زیر می‌توانند به شما کمک کنند تا با ویژگی‌های ذهنی و فضای روانی و عاطفی فرزندتان بیشتر آشنا شوید:دوستان خیالی زاییده ذهن کودک شما هستند. وقتی که یک نقاش، نقاشی می‌کشد و یا یک مجسمه‌ساز مجسمه‌ای می‌سازد، ذهنیات خود درباره زندگی، روابط و عواطف را به نمایش می‌گذارد. دوستان خیالی هم اثر هنری ذهن کودک شما هستند که احساس او نسبت به وقایع و روابط دور و اطراف را به شما نشان می‌دهند.
دوستان خیالی نماد خلاقیت کودک شما هستند. کودکان خلاق‌تر، دوستان خیالی بیشتری دارند بنابراین همبازی‌های خیالی به شما کمک می‌کنند تا سطح خلاقیت کودکتان را محک بزنید.
دوستان خیالی می‌توانند نشان‌دهنده اضطراب کودک شما باشند. گاهی کودکان در جریان تغییراتی که در زندگی‌شان رخ می‌دهند، به دوستان خیالی روی می‌آورند تا بتوانند اضطراب یا افسردگی ناشی از تغییرات به وجود آمده را مهار کنند. با وجود اینکه این دلیل، نسبت به دلیل قبلی اهمیت کمتری دارد اما به هر حال در برخی از موارد می‌تواند درباره وجود اضطراب در فرزندتان به شما آگاهی بدهد.
با دوستان خیالی این‌طور برخورد کنید
شیوه برخورد شما با دوستان خیالی کودکتان می‌تواند روی چگونگی عبور او از این مرحله طبیعی تأثیر بگذارد. بنابراین مهم است که با شیوه‌های صحیح برخورد با این موقعیت آشنا باشید. در ادامه به چند شیوه مهم می‌پردازیم:- تمسخر و انتقاد ممنوع! بعضی از والدین تصور می‌کنند که برای مثال اگر به کودکشان بگویند «بچه‌های ترسو حرف‌هایشان را از قول آدم‌های خیالی مطرح می‌کنند» و یا «کُشتی ما را با این دوستان خیالیت!»، فرزندشان دست از معاشرت تخیلی با این دوستانش برمی‌دارد در حالی که تمسخر و انتقاد آن‌ها فقط باعث می‌شود کودک دوستی‌های خیالیش را از آن‌ها پنهان کند، نه اینکه آن‌ها را کنار بگذارد.
- از طریق کودکتان، با دوستان خیالی او ارتباط برقرار کنید. در صورت تمایل کودک با او درباره دوست خیالیش صحبت کنید. به صحبت‌های او گوش کنید و بدون اینکه به تخیلات او دامن بزنید، سعی کنید درباره دوستان خیالی او اطلاعات کسب کنید. فایده انجام این کار را در شیوه سوم خواهید دید!
- کودکتان را با مفهوم مسئولیت‌پذیری آشنا کنید. بچه‌ها اشتباهاتشان را به گردن دوستان خیالی‌شان می‌اندازند برای مثال اگر گلدانی را بشکنند می‌گویند که تقصیر دوست خیالی‌شان بوده است. اگر شما با دوستان خیالی او آشنایی داشته باشید، می‌توانید از طریق کودکتان پیام مناسبی برای دوست خیالی او بفرستید مبنی بر اینکه انسان‌های شجاع مسئولیت اشتباهاتشان را قبول می‌کنند و وقتی خطایی می‌کنند ضمن عذرخواهی درصدد جبران برمی‌آیند و از این طریق به تدریج او را با واژه مسئولیت‌پذیری آشنا کنید.
- موقعیت تعاملات واقعی را برای او بیشتر کنید. به جای اینکه وقتتان را صرف مبارزه با دوستان خیالی کودک کنید، موقعیت‌های بیشتری را برای معاشرت با بچه‌های همسن برای او فراهم کنید.
