نی نی سایت: روز های اول اردیبهشت برای والدینی که کودکان مدرسهای دارند روز های پر اضطرابی است. هر چند سیستم نمره دادن در مدارس دیگر به شیوه قدیم وجود ندارد اما امتحانات داخلی که بر کارنامههای توصیفی آخر سال تاثیر دارد از چند روز دیگر شروع خواهد شد. میدانیم اگر کودکتان در درسی ضعیف است حتما به گزینه معلم خصوصی فکر کردهاید، راستی کی به یک معلم خصوصی نیاز داریم؟
برخی از والدین، تعریف معلم خصوصی را با پرستار کودک اشتباه میگیرند. یعنی فکر میکنند حالا که باید در زمانی از روز فرزندشان را برای نگهداری به کسی بسپارند، بهتر است این فرد حداقل با او روی درسهایش کار کند! این نگاه باعث میشود که به بچهها فشاری بیاید که مستحق آن نیستند.
به بیان دیگر، برنامه معمول مدرسه به علاوه تکالیف خانه، طوری طراحی شدهاند که نیاز کودک به یادگیری را تأمین میکند. یک کودک به طور معمول با این میزان کار کردن روی درسها، میتواند به نتیجه مطلوبی در مدرسه برسد. بقیه وقتها را بهتر است صرف کودکی خودش بکند، بازی کند، کتابهای متفرقه بخواند، با همسالانش ارتباط برقرار کند، دنیای بیرون را ببیند و تجربه کند، ورزش کند، هنری را بیاموزد و .... خلاصه، از وقتش استفادههای بهتری ببرد و بعدهای دیگری را در زندگیاش ایجاد کند یا پرورش دهد. در نتیجه، اگر فقط میخواهید زمانی در روز کسی نزد فرزندتان باشد، بهتر است یک پرستار بگیرید که از او مراقبت کند و در عین حال اجازه بدهد به کودکیاش برسد.
در مواردی، کودکان دارای مشکلاتی در یادگیری هستند، مثلا مشکل توجه دارند، نمیتوانند خوب تمرکز کنند، یا از اختلالات یادگیری مثل اختلال در یادگیری ریاضیات رنج میبرند و در کنار درمان، نیاز به آموزش ویژه دارند. به بیان ساده، وقتی کودکی، در مقایسه با معمول کودکان، ضعف ویژهای دارد و این ضعف به تأیید متخصصین رسیده، نه این که فقط والدینش به خاطر انتظار بالایی که دارند او را خیلی توانمند نمیبینند، میتوان از یک فرد به عنوان نیروی کمکی برای آموزش به او استفاده کرد، چون زمانی که در مدرسه سپری میکند برای یادگیری او شاید کافی نباشد. در مواردی هم نیاز کودک این است که کسی با او درس کار کند و والدین زمان یا اطلاعات کافی ندارند، آنوقت میتوان از دیگری کمک گرفت. در غیر این صورت، داشتن معلم خصوصی ضروری نیست و شاید بیشتر مضر باشد تا مفید.
آموزش غیر درسی؛ معلم خصوصی یا کلاس؟
بسیاری از والدین دوست دارند فرزندشان آموزشی علاوه بر آموزشهای معمول در سیستم آموزشی مدارس ببیند، مثلا در رشتههای هنری یا زبانهای خارجی. در زندگی امروز، که بچهها اغلب وقتشان را در خانه میگذرانند یا همبازیهای زیادی ندارند، تا حد ممکن بهتر است این آموزشها را از حالت خصوصی خارج کنید تا فضاهای اجتماعی مناسبی برای فرزندتان ایجاد کنید تا با افرادی آشنا شوند که علایق و توانمندیهایی نزدیک و شبیه به خودش دارند. این کار در ارتقای مهارتهای اجتماعی و نیز اعتماد به نفس کودک بسیار موثر است. اگر فکر میکنید کلاسهای بیرون فضای مورد نظرشمارا ندارند، اول، قدری در معیارهایتان بازنگری کنید و غیر از موضوع مورد آموزش، سایر فواید و مضرات را هم لحاظ کنید، دوم یادتان باشد همیشه راههای دیگر هم هست، مثلا میتوانید کلاس را به صورت گروهی با تعداد کمتر در خانه خودتان برگزار کنید. حتی میتوانید به کلاس جنبه تفریحی بدهید و آن را به دورهمی دوستانه نوبتی تبدیل کنید. مادامی که بدانید انتظارتان چیست، دستتان در ارائه راهکار باز است.