نی نی سایت: در دو مطلب گذشته نکاتی را پیرامون غذا خوردن کودک تا 6 ماهگی و شروع تغذیه تکمیلی در این سن گفتیم که شرح آن را در اینجا می توانید بخوانید. اکنون قصد داریم این موضوع را با نکاتی در مورد تغذیه سنین 9 ماهگی تا یکسالگی تکمیل کنیم.
شیوا فرجی، کارشناس ارشد تغذیه در این مورد توضیح می دهد:
1. کودک از 9 تا 12 ماهگی دوست دارد که در فرآیند غذا خوردن دخیل باشد و خودش نیز در این امر مشارکت کند. پس بهتر است که موقع غذا دادن به کودک یک قاشق نیز در اختیار او بگذاریم. قاشقی نرم که به لثه هایش آسیب نرساند تا همزمان که ما به او غذا می دهیم بتواند در ظرف غذایش کمی بازی کند یا به غذا دست بزند.
2. واکنش کودک در این سن نسبت به غذا اینگونه است که سعی می کند آن را بریزد، به صورت یا دستانش می مالد و از این کار بسیار لذت می برد یا غذا را در دستش فشرده و له می کند. در مقابل این رفتارها بهتر است عکس العمل خاصی نشان ندهیم چون او در حال شناخت غذا و طی کردن روند تکامل است. این رفتارها طبیعی است و نیازی به ناراحتی یا عصبی شدن شما نیست. با خودتان فکر نکنید کودک تان چقدر کثیف غذا می خورد زیرا این رفتارها باید اتفاق بیفتد تا با طی این مراحل کودک شما به مرور روش صحیح غذا خوردن را بیاموزد.
3. تا 12 ماهگی با توجه به اینکه ما به بچه تغذیه تکمیلی می دهیم، اضافه کردن انواع ادویه خصوصا نمک به طور کامل ممنوع است. بهتر است از شکر نیز در غذای کودک استفاده نکنید و تنها در صورت تمایل برای درست کردن فرنی کمی شکر به آن بیفزایید.
4. بچه ها معمولا آرام تر از بزرگسالان غذا می خورند بنابراین انتظار نداشته باشید که کودک مانند شما پی در پی قاشق را به دهان بگذارد. فواصل زمانی میان قاشق ها را باید بیشتر در نظر بگیرید و فرصت کافی برای جویدن و بلعیدن در اختیار او بگذارید.
5. بچه های آرام غذای بیشتری نسبت به بچه های فعال یا بیش فعال می خورند. زیرا کودکانی که فعالیت بالایی دارند یا دچار مشکل بیش فعالی هستند، زیاد از حد به محیط اطراف معطوف هستند و نمی توان مدت طولانی فرآیند غذا دادن به آنها را ادامه داد بلکه باید غذا را در حجم کمتر و زمان کوتاه تر با تعداد دفعات بیشتر به این دسته از کودکان خوراند.
6. در کودک زیر یک سال که غذای کمکی نیز مصرف می کند، ممکن است کمی بی اشتهایی نسبت به انواع تغذیه تکمیلی ایجاد شود. این موضوع به چند دلیل ایجاد می شود؛
- یکنواختی غذا: در اغلب موارد مادران به طور پی در پی از یک نوع غذا که کودک نسبت به آن واکنش مثبتی دارد استفاده می کنند، به عنوان مثال، ممکن است بچه چون دو هفته فرنی را خورده است دیگر آن را نخورد. مادر می تواند با ایجاد وقفه، یک هفته آن غذا را به کودک ندهد و غذای دیگری را جایگزین کند یا اینکه شکل آن را عوض کند. به عنوان مثال در مورد فرنی اگر قبلا فرنی غلیظ را با قاشق به او می داده است حالا می تواند آن را با شیر گاو یا شیر خودش مخلوط کرده و کمی رقیق کند و با شیشه شیر با کودک بدهد.
- اجبار یا بی توجهی: غذا دادن به کودک یک امر مهم است و باید با بذل توجه و اهمیت کافی انجام شود. اگر مادر به دلیل بی حوصلگی غذا را با زور و اجبار به کودک بخوراند یا در هنگام غذا دادن به او توجه و محبت کافی نثار فرزندش نکند باعث ایجاد بی میلی و دلزدگی کودک از فرآیند غذا خوردن می شود.
- کمبود آهن: این فاکتور مهم نیز می تواند باعث ایجاد بی اشتهایی در کودک شود. بی میلی کودک به غذا ممکن است ریشه در کمبود آهن داشته باشد که ما از آن بی خبریم، در این مورد باید با پزشک کودک تان مشورت کنید.
- خستگی: وقتی کودک شما خوب نخوابیده باشد انتظار نداشته باشید میلی هم به غذا داشته باشد. بهتر است ابتدا اجازه دهید کودک خوب استراحت کند و سپس غذا دادن به او را امتحان کنید.
- زمان و مکان نامناسب: باید زمان و مکان مناسبی را برای غذا دادن به کودک انتخاب کنید. زمان بهتر است ثابت باشد و یک روال همیشگی را طی کند که بدن کودک به آن عادت کند. خوردن غذا در محیطی که دمای مطلوب ندارد و بیش از اندازه گرم یا سرد است روی اشتهای کودک تاثیر می گذارد. حالا که به فصل بهار نزدیک می شویم اگر بتوانید کودک را به فضای آزاد ببرید و به او غذا بدهید تاثیر بسیاری در اشتها و میل و رغبت او خواهد داشت.
