گفتن داستان برای کودکان موجب نشاط، شادمانی و سرگرمی آنان خواهد شد و همچنین راه را برای رسیدن به اهداف تربیتی والدین یا مربیان هموار خواهد کرد. داستان می‌تواند دارای نکات مثبت زیادی برای کودکان باشد و والدین یا مربیان بدین وسیله می‌توانند اصول اخلاقی را به کودکان بیاموزند.
شیرین کسرائی-کارشناس روانشناسی در روزنامه ایران نوشت: در واقع باید گفت کودکان معمولاً علاقه زیادی به داستان و قصه دارند و با دقتی فراوان و اشتیاق به داستان گوش می‌سپارند و آن را دنبال می‌کنند. همچنین داستانها و افسانه‌های زیادی وجود دارد که کودکان را با آداب و سنن جامعه آشنا می‌سازد. از فواید دیگر داستان این است که می‌تواند کودکان را برای زندگی آینده آماده سازد. هنگامی که کودکان داستانی را می‌شنوند، تحت تأثیر قهرمانان داستان قرار گرفته و سعی می‌کنند با او همانند‌سازی کنند.
به همین دلیل باید گفت داستانها باید به زبان کودک و متناسب با سن او باشد و نکته مهمی که باید به آن اشاره کرد این است که والدین باید از بازگو کردن داستان‌های ترسناک و ناراحت کننده که کودک با شنیدن آن، احساس ناراحتی شدید و ناامیدی کند پرهیز نمایند. داستانها باید دارای نتایج مثبت بوده و سبب رشد فکری کودکان شوند. داستان باید در درجه اول شادی آور و آموزنده باشد و همچنین باید برای کودک سرگرم کننده باشد و والدین باید آن را به زبان کودکانه و شیرین بیان کنند تا کودک از شنیدن آن لذت ببرد . داستانها باید طوری باشد که خوبی و بدی را به کودکان تفهیم کند. و به کودکان درس تلاش و احساس مسئولیت، گذشت، فداکاری، تقوا، پایداری و.... بدهد. همچنین باید قدرت درک و استدلال کودک را رشد دهد و کنجکاوی او را برانگیزد. داستانها بهتر است بر اساس واقعیت‌های گذشته باشد تا بیشتر در کودک اثر داشته باشد. داستانها باید دارای هدف و حاوی نکات تربیتی باشند و همچنین نتایج داستان باید برای کودک مشخص باشد و بهتر است سعی کنیم نتایج داستان را از زبان کودک بشنویم. همچنین باید گفت داستان مورد نظر نباید دارای بدآموزی باشد. برخی مطالب در داستانها ممکن است برای کودک مبهم باشد که والدین یا مربیان باید برای کودک توضیح دهند. همچنین خوب است داستانی که برای کودکان بیان می‌شود کوتاه باشد که موجب ایجاد خستگی وی نشود.
در واقع باید گفت که والدین و مربیان باید بدانند که تربیت و پرورش کودکان به‌صورت نصیحت کردن چندان تأثیری ندارد زیرا کودکان در شرایطی نیستند که توانایی درک آن را داشته باشند. پس بنابراین بهتر است در قالب داستان و قصه به زبانی کودکانه و قابل فهم برای آنها، نکات تربیتی و اخلاقی را بیان کنیم. همچنین باید گفت داستانگویی، راه مناسبی برای ایجاد حس تفاهم و دوستی میان کودکان و والدین یا مربیان است. والدین همچنین می‌توانند مطالبی آموزنده را به داستان بیفزایند یا از آن کم کنند یا می‌توان داستانی را برای کودک بیان کرد و از کودک خواست، پایان آن را بر اساس دریافت شخصی خود ادامه دهد. والدین و مربیان در هر زمانی که کودکان تمایل دارند، می‌توانند برای او داستان بگویند، مخصوصاً قبل از خواب، گفتن داستان‌های زیبا و آرامش بخش بسیار مؤثر خواهد بود. همچنین باید گفت داستانگویی می‌تواند در مدرسه هم انجام شود و معلمان و مربیان قسمتی از وقت کلاس را صرف خواندن داستان‌های آموزنده کنند. این امر می‌تواند تأثیرات مثبتی بر کودکان داشته و محیط کلاس را به محیطی دلپذیر تبدیل کند و حتی بدین وسیله می‌توان تمایل کودکان را برای آمدن به مدرسه و درس خواندن بیشتر کرد و کودکان با اشتیاق بیشتری به محیط مدرسه وارد شوند.
منبع: روزنامه ایران
