محسن داداشی در گفت‌وگو با ایسنا، بابیان این مطلب، اظهار کرد: خودتنظیمی آیینه‌ای است که نقص‌ها و کم و کاستی‌های مغز را به خود مغز نشان می‌دهد و در واقع گویی مغز، خودش را می‌فهمد. دستگاه نوروفیدبک نیز یک سیستم درمانی جامع است که مستقیماً با مغز کار می‌کند. این دستگاه وسیله‌ای است که امواج خام مغزی را دریافت کرده و از طریق الکترود یا حس‌گرهایی که بر روی سر قرار می‌گیرند، این امواج را به فرکانس‌های مختلف تجزیه می‌کند.
این کارشناس ادامه داد: این فرکانس‌ها موج‌های مغزی دلتا، تتا، آلفا و بتا هستند و تنها درمانگر است که می‌تواند الکترودها را روی پوست سر قرار دهد، چرا که نحوه چیدمان آنها را آموزش دیده است. روش کار نوروفیدبک به این صورت است که امواج مغزی را گرفته و آنها را تبدیل به نوعی بازی ویدئویی (پویانمایی) می‌کند. در این حالت روی صفحه کامپیوتر دو نمودار ستونی دیده می‌شود که یکی بیانگر فعالیت موج مغزی ناکارآمد و دیگری نیز بیانگر موج مغزی کارآمد است.
وی افزود: حین انجام این نوع درمان، زمانی که فعالیت نامناسب امواج مغزی به میزانی جزئی کاهش نشان داد، در مقابل فعالیت مناسب امواج افزایش جزئی نشان داده و صدایی شنیده می‌شود که یک فیدبک محسوب می‌شود. در واقع هدف اصلی از این درمان شرطی‌سازی امواج مغزی است و این در حالی است که الگوی امواج مغزی هر فرد حالات مختلفی را نشان می‌دهد و کارکرد مناسب یا نامناسب مغز است که موجب طبیعی یا غیرطبیعی بودن تولید امواج می‌شود.
داداشی در ادامه با تأکید بر اینکه اختلالات مختلف روانی ناشی از کارکرد نامناسب مغز و در نتیجه تولید الگوی ناصحیح مغزی است، تصریح کرد: مغز انسان مانند هر سیستم پیچیده دیگری نیاز به تنظیم دارد و خوشبختانه این توانایی را دارد که خودش را تنظیم و از وضعیت خودآگاهی یابد، در واقع مغز انسان قدرت بهبود خودش را دارد، اما در اغلب موارد ابزاری را که بتواند این تنظیم را به سرانجام برساند در اختیار ندارد؛ چرا که برای انجام چنین امری مداخله در سطوح عمقی مغز احساس می‌شود.
این روان‌شناس خاطرنشان کرد: در حال حاضر نوروفیدبک تنها وسیله‌ای است که برای انجام این امر طراحی‌شده و پیشرفت فناوری منجر به ثمربخشی این ابزار شده است. به علاوه در نوروفیدبک بیمار هیچ نوع تحریک الکتریکی را دریافت نمی‌کند، به همین خاطر این نوع درمان به هیچ وجه استرس‌زا نبوده و هیچ عارضه‌ای ندارد. همچنین بیشترین کاربرد آن در حوزه درمان کودکان بیش‌فعال، میگرن، دردهای مزمن جسمانی، اضطراب، ناتوانی در یادگیری و آسیب‌های مغزی است.
داداشی تأکید کرد: علاوه بر موارد مذکور، برخی افراد هم هستند که هیچ مشکل خاصی ندارند و تنها جهت افزایش سطح حرفه‌ای، رفع اختلال عملکرد و بهره‌مندی کامل از پتانسیل‌های نهفته در توانمندی‌های‌شان به نوروفیدبک روی می‌آورند. در این رابطه به عنوان مثال می‌توان ورزشکاران را نام برد؛ این در حالی است که استفاده از این شیوه درمانی اثرات پایدار دارد.
این کارشناس همچنین با اشاره به اینکه در روش صحبت درمانی تشخیص نوع بیماری تنها با مصاحبه شکل می‌گیرد و ارزیابی مغز نقش چندانی در سیستم درمانی ندارد، گفت: روان‌درمانی مستلزم این است که بیمار تکالیف محول شده از سوی درمانگر را به درستی انجام دهد، در حالی که اکثر مواقع بیمار انگیزه کافی را نداشته و رو به درمان دارویی می‌آورد و از آنجایی که درمان دارویی هم عوارض خاص خود را دارد می‌توان نوروفیدبک را ابزاری در جهت رفع نقص این دو نوع درمان معرفی کرد.
داداشی در این رابطه تصریح کرد: البته باید در نظر داشت که این روش درمانی دوای درد هر نوع بیماری نیست و معجزه نمی‌کند.
منبع: ایسنا
