تحقیقاتی که در انجمن مجازی به نام «کافه مام» منتشر شده نشان می‌دهد نیمی از مادران فکر می‌کنند کودکانشان زشت هستند و از این تعداد فقط 8 درصد افراد به این موضوع اعتراف می‌کنند. حال اگر چیزی که در ذهن این والدین است حتی با تخفیف بسیار در رفتار آنان اثر بگذارد و گهگاهی در کلام آنها جاری شود، چه روی خواهد داد؟
جام جم سرا: گاهی از برخی والدین کودکان شنیده‌ایم: «میمون هرچی زشت‌تره، اطوار و بازیش بیشتره.» آنها چنین ضرب‌المثل‌هایی را در مورد کودکان زشت به کار می‌برند خصوصا اگر مربوط به کودک خودشان نباشد.
سهیلا مستوفی، روان‌شناس و مشاور خانواده در این باره می‌گوید: وقتی مادری صاحب یک فرزند زشت می‌شود، ممکن است واکنش منفی از خود نشان دهد و خانواده کودک بسته به درکی که از موضوع دارند واکنش متفاوتی نشان دهند.
یکی از واکنش‌های رایج نسبت دادن چهره کودک به طرف مقابل است که این خود سبب تنش در خانواده می‌شود.
این روان‌شناس می‌گوید: موفقیت یک فرد در زندگی بیش از هرچیز وابسته به توانمندی‌های اوست پس اگر خانواده‌ای‌صاحب یک کودک واقعا زشت شدند، بهتر است به او کمک کنند تا توانایی‌هایش بیش از چهره‌اش دیده شود. او می‌افزاید: برجسته‌سازی توانایی‌های کودک و پرهیز از برجسته کردن اهمیت زیبایی در نظر او می‌تواند از آسیب‌های روحی و تخریب اعتماد به نفس وی بکاهد.
مستوفی حمایت والدین از کودک با صحبت نکردن در مورد زشتی او نزد دیگران را یکی از ابزارهای مهم مقابله با این مساله می‌داند.
او می‌افزاید: امروزه عمل‌های زیبایی فک، صورت، پیشانی، بینی، گونه و... تا حدی پیشرفت کرده که فرم بومی چهره‌ها را کلا متحول کرده و پیچیده‌ترین عیوب را ترمیم می‌کند. بنابراین حتی کودک زشت شما اگر دختر هم باشد باز جای نگرانی نیست و می‌توانید از همین امروز برای سال‌های جوانی او پس‌انداز کنید تا بموقع بتوانید کاری را که لازم است انجام دهید.
مستوفی می‌گوید: وقتی کودک ببیند والدین او پذیرای چهره او نیستند دچار ناامیدی و سرخوردگی می‌شود و از حضور در جمع کناره خواهد گرفت. پس بهتر است دراین مورد سخن نگویید و نگذارید دیگران نیز به این موضوع دامن بزنند.
