از دوران نوزادی تا کودکی کودک از یک رفلکس ریشه زایی برای برآوردن نیاز‌های اساسی گرسنگی و تشنگی استفاده می‌کند. بعداً ممکن است از این الگوی مکیدن و ریشه زایی برای تسکین خود استفاده کنند که اغلب به شکل پستانک و مکیدن شست است. فراتر از سال‌های نوپا برخی از بچه‌ها ممکن است هنوز به دنبال تحریک دهان و فک خود باشند. این در دنیای کار درمانی به عنوان ورودی حس عمقی شناخته می‌شود. این فشار عمیق می‌تواند برای کودکان آرامش‌بخش باشد زیرا آن‌ها به دنبال راه‌هایی برای آرام کردن خود هستند که خود هدایت شونده و قابل پیش‌بینی باشد.
چه زمانی نگران جویدن پیراهن باشیم؟
صرفاً به این دلیل که این یک رفتار طبیعی و عمیقاً ریشه‌دار است به این معنا نیست که با افزایش سن فرزندتان باید نادیده گرفته شود. در سن سه سالگی بچه‌ها معمولاً چیز‌ها را در دهان خود نمی‌گذارند. مواقعی وجود دارد که جویدن پیراهن کودک می‌تواند تأثیر منفی داشته باشد.
چگونه با کودک درباره جویدن پیراهن صحبت کنیم؟
اگر فکر می‌کنید عادت کودک به مکیدن یا جویدن لباس مشکل ساز است با او صحبت کنید. چیزی که در اینجا مهم است این است که شما از موضعی غیرقابل قضاوت هستید. اولین هدف شما باید این باشد که یاد بگیرید آیا فرزندتان از آن آگاه است و آیا الگو‌هایی برای جویدن وجود دارد یا خیر. شما نمی‌خواهید کاری کنید که فرزندتان از رفتارش خجالت بکشد یا از تخریب لباس‌هایش خجالت بکشد. می‌توانید بگویید من متوجه شده‌ام که گاهی اوقات پیراهن خود را می‌جوید. در چه چیزی به شما کمک می‌کند؟ بچه‌ها ممکن است با این عادت در تماس نباشند و زمانی که آن را مورد توجه قرار دادید بیشتر از آن آگاه می‌شوند. اگر فرزندتان آگاه است که پیراهن خود را می‌جود می‌توانید از او بپرسید که آیا این کار را جلوی همکلاسی‌هایش انجام می‌دهد یا خیر. همچنین می‌توانید با معلم یا مراقبان فرزندتان مشورت کنید تا ببینید آیا آن‌ها متوجه الگو‌هایی شده‌اند یا خیر. این به شما کمک می‌کند بفهمید که آیا این رفتار بر زندگی اجتماعی فرزند شما تأثیر می‌گذارد یا خیر.
چگونه کودک خود را از جویدن پیراهن خود منع کنیم؟
ممکن است تصمیم بگیرید که عادت کودکتان به مکیدن یا جویدن پیراهن خود یک مرحله گذرا است و موضوع مهمی نیست. با این حال اگر این رفتار آن‌ها را آزار می‌دهد یا بر زندگی روزمره آن‌ها تأثیر منفی می‌گذارد راه‌هایی وجود دارد که به آن‌ها کمک می‌کند تا این عادت را ترک کنند.
محرک‌ها را بشناسید:
اگر یاد بگیرید که جویدن کودک شما محرک‌های مشترکی دارد ممکن است بتوانید این رفتار را در جوانه کاهش دهید. به عنوان مثال اگر در هنگام گرسنگی تمایل به جویدن دارند می‌توانید میان وعده‌های سالم را به راحتی در دسترس آن‌ها قرار دهید. اگر زمانی که آن‌ها عصبی هستند می‌توانید به آن‌ها کمک کنید تا تکنیک‌های دیگر مدیریت استرس مانند تنفس شکمی را توسعه دهند.
به آن‌ها گزینه‌های جایگزین بدهید:
مشغول نگه داشتن دست‌های کودک می‌تواند نقش مهمی در به حداقل رساندن جویدن پیراهن داشته باشد. می‌توانید سعی کنید به کودک خود یک قلم مو کوچک یا یک اسباب بازی بدهید تا خود را مشغول کند و حواس او را از قرار دادن پیراهن خود در دهان منحرف کند.
با یک متخصص مشورت کنید:
اگر کودک شما در حین انجام رفتار جویدن اقلام غیرخوراکی مصرف می‌کند ممکن است پزشک بخواهد غربالگری تغذیه‌ای انجام دهد تا مطمئن شود که هیچ تأثیری بر سلامتی او نداشته است. ممکن است متخصص اطفال شما را به یک متخصص ارجاع دهد. اگر به نظر می‌رسد که اضطراب یک مشکل اساسی باشد یک روانشناس می‌تواند کمک کند. یک کاردرمانگر (OT) می‌تواند به رفع نیاز‌های حس عمقی کودک شما با ابزار‌هایی مانند جواهرات جویدنی یا تمرینات حرکتی دهان کمک کند. در نهایت دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی ممکن است ارزیابی انجام دهد تا ببیند آیا دلیل فیزیکی برای این رفتار وجود دارد مانند ناحیه دردناکی در دهان که با جویدن یا مکیدن تسکین می‌یابد.
نتیجه‌گیری:
غیرمعمول نیست که بچه‌ها مراحلی را پشت سر بگذارند که بعد از سنین کودکی لباس را می‌مکند یا می‌جوند. در بسیاری از موارد این راهی است که کودک زمانی که کمی استرس دارد به دنبال تحریک حسی یا آرامش باشد. معمولاً این یک مرحله گذرا است که به غیر از یقه‌های کشیده پیراهن یا سرآستین‌های فرسوده آسیب زیادی وارد نمی‌کند. مواقعی وجود دارد که جویدن پیراهن می‌تواند نگران‌کننده باشد. ارزش این را دارد که با فرزندتان و شاید یک پزشک بررسی کنید که چرا این عادت تبدیل شده است و به نظر می‌رسد چه چیزی باعث آن می‌شود. با اطلاعاتی در مورد اینکه چرا فرزندتان این رفتار را انجام می‌دهد و یک رویکرد همدلانه برای کشف گزینه‌های جایگزین می‌توانید به کودک خود کمک کنید تا این عادت را کنار بگذارد و در عین حال عزت نفس خود را حفظ کند.
منبع:
