افراد مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب دارای چرخه‌هایی از خلق و خوی افسرده و بالا هستند که با توصیف "افسردگی شیدایی" مطابقت دارد. هنگامی که بیماری یک فرد از این الگوی کلاسیک پیروی می‌کند، تشخیص اختلال دوقطبی نسبتاً آسان است. اما اختلال دوقطبی می‌تواند یواشکی باشد. گاهی اوقات علائم افسردگی و شیدایی می‌تواند همزمان رخ دهد. در مجموع، این عوامل تشخیص اختلال دوقطبی را در زمانی که علائم واضح نیستند دشوار می‌کند. چند واقعیت در مورد اختلال دوقطبی که ممکن است ندانید:
حدود 20 درصد از افرادی که از افسردگی نزد پزشک خود شکایت می‌کنند در واقع به - اختلال دوقطبی مبتلا هستند.
حدود نیمی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی قبل از تشخیص صحیح به سه متخصص - مراجعه کرده‌اند.
پس از شروع علائم، به طور متوسط 10 سال طول می‌کشد تا افراد وارد درمان اختلال - دوقطبی شوند. این تا حدی به دلیل تأخیر در تشخیص است.
اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دارای شرایط روانپزشکی اضافی (مانند سوء مصرف - مواد یا اضطراب) هستند که می‌تواند تشخیص‌های کلی را چالش برانگیزتر کند.
اختلال دوقطبی و سوء مصرف مواد می‌توانند دست به دست هم بدهند:
سوء مصرف مواد اغلب تشخیص و درمان اختلال دوقطبی را پیچیده می‌کند. سوء مصرف مواد شریک اختلال دوقطبی است. برخی از مطالعات نشان می‌دهد که حدود 60 درصد از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نیز از مواد مخدر یا الکل سوء استفاده می‌کنند. همچنین تشخیص قطعی اختلال دوقطبی زمانی که فردی فعالانه از موادی استفاده می‌کند که باعث نوسانات خلقی می‌شود می‌تواند دشوار باشد.
آیا نوجوان شما اختلال دوقطبی دارد؟
اختلال دوقطبی معمولاً در اواخر نوجوانی خود را نشان می‌دهد. اختلال دوقطبی در سال‌های نوجوانی جدی است. اغلب شدیدتر از بزرگسالان است. نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی در معرض خطر بالایی برای خودکشی هستند. اختلال دوقطبی در نوجوانان اغلب تشخیص داده نمی‌شود و درمان نمی‌شود. این تا حدودی به این دلیل است که اگرچه علائم ممکن است در نوجوانی شروع شود، اما اغلب معیار‌های تشخیصی کامل اختلال دوقطبی را برآورده نمی‌کنند. برخی از کارشناسان فکر می‌کنند که اختلال دوقطبی در کودکان یا نوجوانان جوان‌تر نیز بیش از حد تشخیص داده می‌شود به‌ویژه زمانی که علائم فقط شامل نوسانات خلقی یا رفتار‌های مخرب به جای تغییر در انرژی یا الگوی خواب باشد. تا حدودی به همین دلیل تشخیص "اختلال در نظم خلقی مخل" برای توصیف نوجوانانی که عمدتاً تحریک‌پذیری مداوم و طغیان شدید خلق و خو یا نوسانات خلقی دارند. برخی از علائمی که نشان می‌دهد یک نوجوان ممکن است اختلال دوقطبی داشته باشد عبارتند از:
- دوره‌های غیر مشخص خشم و پرخاشگری
- بزرگ نمایی و اعتماد به نفس بیش از حد
- گریه آسان، غم و اندوه مکرر
- نیاز به خواب کمی برای احساس آرامش
- رفتار تکانشی غیر مشخصه
- بد خلقی
- سردرگمی و بی‌توجهی
علائم بالقوه دیگری که ممکن است نشان دهنده وجود یک اختلال روانپزشکی باشد که نیاز به ارزیابی دارد ممکن است شامل احساس به دام افتادن، پرخوری، نگرانی بیش از حد و اضطراب باشد. سایر تشخیص‌های احتمالی علاوه بر اختلال دوقطبی که باید در بروز علائمی از این قبیل در نظر گرفته شوند عبارتند از افسردگی تک قطبی، اختلالات اضطرابی، اختلالات مصرف مواد، اختلالات سازگاری، اختلال کمبود توجه و بیش فعالی و اختلالات شخصیت. مهم است که به یاد داشته باشید که گاهی اوقات برخی از این علائم می‌تواند در بسیاری از نوجوانان و بزرگسالان سالم نیز رخ دهد. زمانی نگران باشید که آن‌ها در طول زمان الگویی ایجاد می‌کنند و در زندگی روزمره تداخل می‌کنند. کودکانی که دارای علائمی هستند که نشان دهنده اختلال دوقطبی می‌باشد باید توسط روانپزشک یا روانشناس متخصص در زمینه اختلال خلقی معاینه و ارزیابی شوند.
منبع:
