آن‌ها نیاز‌های خود را بیش از نیاز‌های دیگران اولویت می‌دهند که اغلب به صورت کنار زدن مرز‌ها یا شکستن توافقات ظاهر می‌شود. آن‌ها همچنین کمبود همدلی دارند و با انتقاد، عصبانیت یا حالت تدافعی پاسخ می‌دهند. هنگامی که متوجه شدید که این رفتار‌ها حتی ممکن است نشان دهنده اختلال شخصیت خودشیفته باشند یافتن راه حل آسان‌تر می‌شود.
تفاوت بین ویژگی‌های خودشیفته و اختلال شخصیت در چیست؟
همه ما جنبه‌های خودشیفتگی در شخصیت خود داریم که به ایجاد عزت نفس و ارزش خود کمک می‌کند. فرد به طور مداوم احساس می‌کند قربانی شده است و نمی‌تواند موفقیت شما را در کنار موفقیت خود تحمل کند. آن‌ها این کار را به حدی انجام می‌دهند که همیشه ناراحت هستند و نمی‌توانند موفق شوند. روابطی را که مستلزم دادن و گرفتن است حفظ کنند. آن‌ها حق دارند و در آن احساس شرم ندارند. بسیاری از کودکان و نوجوانان مراحل خود شیفتگی را پشت سر می‌گذارند، احساس اعتماد به نفس یا خودارزشمندی بیشتری دارند و به دلیل تمرکز بر برآورده کردن نیاز‌های خود نسبت به دیگران احساس همدلی ندارند.
چگونه تشخیص دهیم که آیا رفتار‌های خودشیفته طبیعی نیستند؟
- دیگران را تحقیر کنید
- در موفقیت‌ها و دستاورد‌های خود بزرگنمایی کنند و از ارزش دستاورد‌های اطرافیان خود بکاهند
- برای همدردی با دیگران زمان سخت‌تری داشته باشید
- مستعد عصبانیت سریع باشید زمانی که آن‌ها به خواسته خود نمی‌رسند
بسیاری از این رفتار‌ها در مراحل خاصی از رشد کودک یا نوجوان طبیعی است. الگو‌های رفتاری کودکان با گذر از مراحل مختلف رشد تغییر می‌کند. آنچه ممکن است در یک مرحله از رشد خارج از هنجار به نظر برسد می‌تواند کاملاً عادی و در مرحله دیگر مورد انتظار باشد. رفتار خودشیفتگی موقت ممکن است نتیجه واکنش کودک به تغییرات رشد اخیر دارو‌ها یا حتی اقدامات پزشکی باشد.
- سن کودک
- بلوغ کودک
- الگو‌های رفتاری
- پیامد‌های رفتار آن‌ها بر روابط، در طول زمان
اگر مشکوک هستید که خودشیفتگی فرزندتان عادی نیست چه باید کرد؟
مداخله زودهنگام برای هر شرایطی از جمله رفتار‌های خودشیفته بزرگترین فرصت را برای تغییر فراهم می‌کند. اگر مشکوک هستید که رفتار‌های خودشیفته فرزندتان مشکل ساز است، مراحل زیر را در نظر بگیرید:
در مورد اینکه چگونه رفتار‌های او بر دیگران تأثیر می‌گذارد صحبت کنید:
فرزند خود را تشویق کنید تا تأثیر رفتار خود را بر دیگران درک کند، همدلی را در خود ایجاد کند و در دنیا احساس امنیت کند بدون اینکه مجبور باشد از دیگران برای برآورده کردن نیاز‌هایش استفاده کند. این به آن‌ها کمک می‌کند تا بتوانند روابط سالم ایجاد کنند، همچنین عشق و محبت را تجربه کرده و نشان دهند.
روی خودآگاهی عاطفی خود کار کنید:
ریشه خودشیفتگی اغلب نیاز به تمرکز بر خود است زیرا نمی‌توانید اعتماد کنید که مراقبان شما با نیاز‌های شما هماهنگ هستند و می‌توانند نیاز‌های شما را برآورده کنند. با پویایی خانواده که ممکن است قطع ارتباط ایجاد کند.
با یک متخصص سلامت روان تماس بگیرید:
اگر در مورد رفتار فرزندتان نگران هستید به خصوص اگر سابقه خود شیفتگی در خانواده وجود داشته باشد از یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشت روانی که در کودکان و نوجوانان تخصص دارد کمک بگیرید.
منبع:
ای کاش فقط ترجمه تحت الفظی از مقالات رو ارایه نکنید.