نشان دادن خشم انفجاری به کودکان راه حل درستی نیست. ممکن است موضوع را تشدید کند و کودک ممکن است با بی‌احترامی بیشتری پاسخ دهد. در اینجا چند راه برای برخورد مناسب‌تر با کودکان نافرمان آورده شده است.
از اختیارات خود استفاده کنید و توضیح دهید:
رفتار نادرست فرزندتان نباید شما را به جنگ با او بکشاند. باید‌ها و نباید‌های اقدامات انضباطی شما را به آن‌ها اطلاع دهید. شما می‌توانید با فرزندان خود دوست باشید اما در مورد نظم و انضباط یک خط بکشید. اگر نمی‌خواهید آن‌ها کاری انجام دهند دلیل آن را به آن‌ها بگویید. به عنوان مثال شما به کودک خود اجازه نمی‌دهید بدون کلاه ایمنی دوچرخه سواری کند و به او بگویید زیرا ممکن است منجر به آسیب شود.
بگذارید پاسخگو باشند:
اگر فرزند شما به طور مکرر اشتباه مشابهی را انجام می‌دهد زمان هشدار فرا رسیده است. اگر کودک دائماً هر روز خواهر یا برادر خود را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد به آن‌ها بگویید که به مدت یک هفته اجازه تماشای کارتون مورد علاقه خود را ندارند. اقدامات خود را به شدت حفظ کنید تا آن‌ها را بدیهی نگیرند.
آرام اما محکم باشید:
خونسردی خود را با فرزندتان از دست ندهید. شما باید مثل یک پدر و مادر رفتار کنید نه خواهر و برادر آن‌ها. عصبانیت همیشه ممکن است کودک را سرکش کند. اما در عین حال مقتدر باشید. اقتدار نباید با خشم اشتباه گرفته شود. برای مثال اگر می‌خواهید کودکتان اسباب‌بازی‌هایش را در کمد بچیند لحن مؤدبانه بهتر از یک لحن دستوری جواب می‌دهد.
با آن‌ها همدلی کنید:
برای قضاوت در مورد نافرمانی آن‌ها باید از نظر عاطفی با آن‌ها ارتباط برقرار کنید. هر از چند گاهی به عشق خود ادامه دهید. سعی کنید پدر و مادری دوستانه باشید. می‌توانید بگویید: «نگران نباش می‌توانی تکالیف خود را تمام کنی» یا «برای تمام کردن صبحانه خود وقت بگذارید.» با انجام این کار هنگام انجام کار با آن‌ها همدلی می‌کنید.
برای نه گفتن خود دلیل بیاورید:
به آن‌ها بگویید ضربه زدن ممکن است باعث آسیب شود. از آن‌ها بپرسید که اگر کسی به آن‌ها ضربه بزند چه احساسی خواهند داشت و آسیب می‌بینند. به آن‌ها بفهمانید که کودکان با چنین رفتاری مورد پسند همه نیستند.
به آن‌ها پاداش دهید:
پاداش دادن به یک کودک برای رفتار عالی آن‌ها باعث می‌شود که با گذشت زمان بهتر شوند. شما به خرید می‌روید و به فرزندانتان می‌گویید که بدون دعوا بازی کنند. وقتی برمی گردید آن‌ها را در بهترین رفتارشان می‌بینید. بستنی مورد علاقه‌شان را به آن‌ها بدهید یا به او قول دهید که با یک دوست بخوابید.
به آن‌ها یک انتخاب پیشنهاد دهید:
اگر کودک سرسخت است و از گوش دادن امتناع می‌کند به او تنوع بدهید. به آن‌ها حق انتخاب با نتایج محدود بدهید. به عنوان مثال آن‌ها نیاز به خوردن سبزیجات دارند اما می‌توانند این کار را در هنگام صرف ناهار یا شام انجام دهند. این یک استراتژی هوشمند است که روی کودکان کار می‌کند و کار شما را انجام می‌دهد.
دستورالعمل‌های روشن و معقول ارائه دهید:
دستورالعمل‌ها نباید همراه با «اگر» و «اما» باشد. اگر به کودک بگوییم تنها در صورتی می‌تواند شنا کند که بتواند تکالیف خود را تمام کند، ممکن است به این هدف عمل نکند. آن‌ها ممکن است شما را دستکاری کنند یا به شما دروغ بگویند که وظیفه آن‌ها انجام شده است. در عوض، آن‌ها را از قوانینی که باید رعایت شود آگاه کنید. به دستورات خود پایبند باشید. اگر پیروی نکردندمجبورشان کنید آن را تکرار کنند تا به نتیجه برسند. یادآوری‌های مداوم با عواقب اغلب لجبازی آن‌ها را می‌شکند. کودکان دارای ویژگی‌های منحصر به فردی هستند و ما باید با آن‌ها مثبت برخورد کنیم.
منبع:
