شنوندگان موسیقی در مقایسه با افراد به طور کلی نمرات بالاتری را برای بهزیستی ذهنی و اندکی کاهش سطح اضطراب و افسردگی داشتند.
از پاسخ‌دهندگان نظرسنجی که در حال حاضر به اجرای موسیقی می‌روند ۶۹٪ سلامت مغز خود را "عالی" یا "بسیار خوب" ارزیابی کردند، در مقایسه با ۵۸٪ برای کسانی که در گذشته رفته بودند و ۵۲٪ برای کسانی که هرگز شرکت نکردند.
درگیری فعال موسیقی از جمله افراد بالای ۵۰ سال با نرخ بالاتری از شادی و عملکرد شناختی خوب مرتبط بود.
قرار گرفتن در معرض موسیقی در کودکی باعث بهبود توانایی فرد برای یادگیری چیز‌های جدید شده است. ممکن است به همان اندازه این احتمال وجود داشته باشد که آن کودکانی که در خانواده‌های مرفه‌تری بزرگ شده‌اند هم بیشتر در معرض موسیقی قرار می‌گیرند و هم آموزش خوبی به آن‌ها داده می‌شود که منجر می‌شود تا بتوانند به راحتی چیز‌های جدید را در آینده یاد بگیرند. نشان داده شده است که موسیقی برخی از گسترده‌ترین و متنوع‌ترین شبکه‌های مغز را فعال می‌کند. البته موسیقی قشر شنوایی را در لوب‌های تمپورال نزدیک گوش شما فعال می‌کند، اما این تازه شروع ماجرا است. بخش‌هایی از مغز که درگیر احساسات هستند نه تنها در طول موسیقی احساسی فعال می‌شوند بلکه با هم هماهنگ می‌شوند. موسیقی همچنین مناطق مختلف حافظه را فعال می‌کند.
موسیقی چرا اینقدر مهم است؟
مسیر‌های مغزی و حتی کل شبکه‌ها در صورت استفاده تقویت می‌شوند و در صورت عدم استفاده ضعیف نمی‌شوند. وقتی چندین سال است که از آن استفاده نمی‌شود قوی نگه داشتن مسیر مغزی را آزار نمی‌دهد. مغز از نورون‌های موجود در آن مسیر برای چیز دیگری استفاده می‌کند.
- موسیقی شبکه‌های مغزی شما را قوی نگه می‌دارد:
کسانی که به طور همیشگی به موسیقی گوش می‌دهند قوی‌ترین هوش را دارند حتی کسانی که عمدتاً به موسیقی پس‌زمینه گوش می‌دهند. بنابراین می‌توانید همین الان آن موسیقی را روشن کنید. موسیقی می‌تواند خلق و خوی شما را بالا ببرد. می‌توانید در کلاس زومبا شرکت کنید و حتی به کلاس رقصیدن بروید.
منبع:
