آیا ریسک‌پذیری باعث ارتقاء سلامت جسمی می‌شود؟
بیشتر بازی‌ها و رفتار‌های پرخطر حداقل شامل برخی فعالیت‌های بدنی است. خواه پیاده روی در مدرسه یا پارک، بالا رفتن از درخت یا امتحان ترفند‌های جدید اسکیت بورد و عدم پذیرش یا جلوگیری از خطرات می‌تواند میزان فعالیت بدنی کودک شما را کاهش دهد. اکثر بچه‌ها ۶۰ دقیقه بازی فعال روزانه مورد نیاز خود را دریافت نمی‌کنند. نگاهی به انواع رفتار‌های خطرناک که توسط یک محقق رشد کودک که بچه‌ها را در زمین های بازی در سه کشور مختلف مشاهده کرده است بی‌اندازید:
- بازی در ارتفاعات
- بازی با سرعت بالا
- بازی با ابزار‌های خطرناک
- بازی در نزدیکی عناصر خطرناک (مانند آب یا آتش)
- انجام ورزش‌های مبارزه‌ای (مانند کشتی)
بله اکثر آنها عضلات، استخوان‌ها، قلب و ریه‌های کودکان را به چالش می‌کشند و تقویت می‌کنند و این چیز خوبی است. آنها را به بازی‌هایی مانند دوچرخه سواری، اسکی، اسکیت یا هنر‌های رزمی تشویق کنید.
ریسک‌پذیری سلامت عاطفی را افزایش می‌دهد:
برای به دست آوردن اعتماد به نفس، بچه‌ها باید چیز‌های بزرگ و ترسناک را امتحان کنند. آنها باید ببینند که حتی اگر شکست بخورند می‌توانند دوباره تلاش کنند. در نهایت آنها مهارت جدیدی را یاد می‌گیرند و این واقعاً احساس خوبی دارد. اکثر بچه‌ها بلافاصله سعی نمی‌کنند با بزرگترین و ترسناک‌ترین مانعی که می‌توانند پیدا کنند مقابله کنند. در عوض آنها به تدریج پیش می‌روند و به عنوان مثال احساس امنیت بیشتری می‌کنند و از یک سازه یا درخت بالا می‌روند. ممکن است روز‌ها یا ماه‌ها طول بکشد. کودکان در واقع خطر خود را به طور غریزی کاهش می‌دهند. آنها بر ترس خود غلبه می‌کنند. این به معنای تمرین پشتکار و انعطاف‌پذیری است. مهارت‌های بزرگ و مهم زندگی که همه ما می‌خواهیم فرزندانمان داشته باشند. وقتی بچه‌ها به سرعت حرکت می‌کنند موقعیت خود را نیز تغییر می‌دهند. فضا‌های بازی که امکان بازی پر مخاطره را فراهم می‌کند و تعاملات اجتماعی را تقویت می‌کند مانند این است که یک کودک دیگران را تشویق یا به آنها کمک کند. درواقع ریسک‌پذیری به معنای خلاقیت و حل مشکل است. بنابر‌این دفعه بعد که فرزند شما قصد دارد از شاخه درخت به صورت وارونه آویزان شود یا دوچرخه خود را از دید شما دور کند یک نفس عمیق بکشید و به او اجازه دهید این کار را انجام دهد زیرا برای سلامتی او مفید است.منبع: www.verywellfamily.com
