دروغ گفتن و سر هم کردن گه گاه داستان های غیر واقعی، در بچه های پیش دبستانی طبیعی است و چنانچه از والدین دیگر سوال کنید آنها هم چنین تجربیاتی را به شما خواهند گفت.
در این سن نگران راست گوئی فرزندتان نباشید چون هنوز برای او زود است.در عوض ،سعی کنید عکس العمل مناسب داشته باشید به عنوان مثال ،چنانچه کودک آ ب دهانش را به بیرون می اندازد و همان لحظه می گوید که این کار را انجام نداده است،به جای اینکه او را باز خواست کنید که چرا دروغ می گوید،بگوئید" بیا با دستمال ا ز روی زمین پاکش کنیم" با این کار ضمن اینکه از جنگ و دعوا در مورد اینکه چه کسی این کار را انجام داده پیشگیری می کند،به او یاد میدهید که هر چیز کثیفی باید همیشه تمیز شود. او دروغ گفته چون نمیخواسته بازخواست شود و انجام آن کار هم ناخو آگاه بوده چون ذاتا او هم دوست ندارد جائی را کثیف کند.ضمنا ،مراقب باشید هر زمان هم که کودک خطائی انجام داد و آن را پذیرفت ،او را به خاطر این راست گوئی، بسیار تشویق کنید چون در این سن راست گفتن برای بچه ها کار سختی است.
کار مناسب دیگری که شما می توانید انجام دهید این است که در فرصت های مناسب برایش توضیح دهید که چرا دروغ گفتن صحیح نیست و چه مشکلاتی ایجاد می کند و البته فراموش نکنید که کودک پیش دبستانی نمی تواند مکالمات و نصیحت های طولانی مدت را گوش کند پس تا آنجا که امکان دارد مختصر و مفید صحبت کنید .یک راه خوب دیگر آموزش به او هم این است که خودتان راست بگوئید تا او عملا هم شاهد آن باشد.
نکته آخر اینکه فراموش نکنیدداستان سرائی های بی سر وته بچه ها در این سن، دروغ گفتن نیست حتی اگر مثلا بگوید" امروز یه فیل خیلی بزرگ دیدم. واقعی واقعی !" . تا زمانی که داستان های او صدمه ای به کسی نرسانند لازم نیست مهم شمرده شوند. در این مواقع ،برای اینکه قوه تخیل او را پرورش دهید ، به او بگوئید" خوب ،خرطومش و گوشاش چه شکلی بود؟" و اجازه دهید جزئیات بیشتری برای شما بگوید.این کار به تجسم سازی و پرورش تخیل در او کمک می کند.
