مهم نیست عزیزم چی میخواد بپوشه
ولی فقط و فقط وقتی لطمه ب سلامتیش میخواد بزنه مثل همین بیماری ک باید عوضش کنید، دراونصورت فقط وارد عمل بشید
وگرنه مگه اسمون به زمین میرسه؟!
تصور کن چندسال بعد مشکل شخصیتی پیدا کنه، اونوقت فکر نمیکنی حالا ی لباس چه اهمیتی داشت ک با روح و روانش بازی کردم؟
دراینده خیلی مشکلات توی زندگی فرد براش پیدا میشه (در حالت عادی) و میگه حالا ی سر برم پیش مشاور و روانشناس ببینم چطور درستش کنم. اونوقت روانشناس از ادم ی تستهایی میگیره و اختلالات شخصیتی رو در ادم پیدا میکنه و میگه احتمالا در کودکیت چ اتفاقاتی برات افتاده، ک تازه اون موقع یادت میاد که برخوردها و رفتاری ک والدین با ادم داشتن هرچند به ظاهر بی اهمیت و به تصور خودشون ب صلاح و خیر ادم بوده، چه لطماتی بهمون زده
و حالا باید کلی هزینه و تلاش بکنیم تا این چیزی ک درکودکی روی صفحه سفید ذهنمون حک شده بسختییییی پاک کنیم(تازه اگر بشه) و رفتار درست رو جایگزینش کنیم.
شما اول از همه با ی مشاور صحبت کنید ی مشاور خوب اصلا مشکل بزرگی نیست احتمالا همون ی جلسه بهتون میگه لازمه کاری بکنید یا نه، و اگر باید کاری کنید راه حل اصولی رو میده.
نه اینکه عزیزترین لباسهای بچه رو بخواهید پاره کنید یا گم و گورشون کنید یهویی...
بچه دلش کوچیکه به همون لباس دلبستگی داره،
انگار قلبش میشکنه وقتی وسیله عزیزش رو ازش جدا کنید،
احساس ناامنی میکنه ک یهو قراره چیزای مهممو از دست بدم،
اعتمادشو ب شما هم از دست میده ک نزدیکترین شخص به من، مادرم، بهم رحم نکرد و دوستداشتنی ترین چیزهام رو ازم گرفت از بقیه چ توقع...