فدات من نخواستم از خودم تعریف کنما قطعا شماهم کدبانو و هنرمند ب تمام معنایی بانو...لپ کلامم این بود ک اینکارارو بلدم و نامزدمم هی تعریف تعریف...میترسم این تعریفا برام دردسر ساز بشه...شما قصد داری از چیا پیشگیری کنی در چ موردی
منم همینایی ک گفتی بلدم چون علاقه دارم به نامزدم همه کار و خلاقیتی به سرم میزنه. تا حدی ک خواهر شوهرم چند بار گفته چقد تو حوصله داری و....از خیاطی تا انواع بافتنی وترشیجاتو و.....کلا بهم گفتن به کسی نگم که چشمم نزنن.
ولی در مقابل خانواده نامزدم به محض اینکه کارشون گیر میکنه من میگم درست میکنم
آخه کسی نیست بزنه پس کله م بگه به تو چه
الان فهمیدم داره توقع میشه و دیگه قدردانی داره کمرنگ میشه
حالا یه بسم الله میگم و دیگه تعریف نمیکنم از کارام ک مشغول چه کاری بودم و هستم.
از دروغ خوشم نمیاد.پس فقط حرفو عوض میکنم که نفهمن.
در کل خیلی دوستشون دارم.
کاش عروس هم مثل دختر میپذیرفتن.
اخه مامانم با من خوب نبوده.
آرزوی مادر شوهر مهربون داشتم ک ازم ایراد نگیره
مثه دخترش باشم واقعا
نیاز ب محبت مادری دارم
کسی ک دوستم داشته باشه و راهنماییم کنه.
تک دخترم هستم
راستی یه چیز مهم دیگه.
از بدترین اشتباهاتم که الان به دخترای توی عقد یا در شرف ازدواج میگم مواظب باشن.مقایسه با بقیه عقدی ها هستش....
من و دوستم تقریبا با هم عقد کردیم....خانواده شوهر اون بسیار باعزت و مهربون بودن، برای خرید بله برون و حلقه و نشون و همه چی خودش بردن، من توقع داشتم مادرشوهرم منو ببره.برا خرید بله برون مثل دوستم..تا یه تعارف کرد قبول کردم و اونا بعدش داستانی از بدجنسی راه انداختن که گفتم خودتون برین خرید.اخرم کثافتایی که خریده بودن انداختم بیرون...فقط پولشون حروم کردن بدبختای بی حرمت....
خب بعدا یه عده بهم گفتن ما رسم نداریم عروسو ببریم.گفتم خب مادرشوهرم خودش ازم خواست و بعد خود بدذاتش رو نشونم داد و بله برونم رو جهنم کرد برام...
من فقط فک میکردم باید مثل فامیل شوهر دوستم باشن خانواده شوهرم...یه مقایسه احمقانه...
و اونا برا دوستم توی هر مناسبتی کلی طلا و کادو میبردن....کلی...خبلی وضعیت مالی خاصی نداشتن اما خب عزت مند بودن...تولد تموم اماما.خخخخ.عیدا....مناسبت تولد و روز زن و....
اما خانواده شوهر من با وجود وضع مالی خوب خیلی خسیس و بی عزت بودن و اصلا دلشون نیومد برا من یه کادوی خشک و خالی و ساده بخرن تو عیدی چیزی....در حالیکه برا جاریم سنگ تموم گذاشته بودن....یبارم که گله کردم که برا اون فلان چیزو کادو بردین، در جوابم گفتن پسرمون خریده.ما نخریدیم...ک بعدا معلوم شد دروغ بوده....من کلا مقایسه میکردم و خودمو ازار میدادم...
اخرم دوستم طلاق گرفت بخاطر بدی شوهرش و کل طلاهارو پس داد...اما من با یه انگشتر نامزدی یک و نیم گرمی خداروشکر زندگیمو میکنم و افسوس میخورم که چرا دلم سالها طلاها و عزت های اونو خواسته. ...
با چشم باز انتخاب کنین و بعدش دیگه داشته هاتونو با هیچکی مقایسه نکنین که فقط زندگی خودتون تلخ میشه
چیزی یادم نمیاد
به نام خدا
با جفت پا نرفتن تو حلق هرکی که دخالت یا حرف بیجا بزنه😂😂
اگه دوباره برگردم به دوران نامزدی احساساتمو بیشتر کنترل میکردم... اخه هربار شوهرم جواب گوشیش رو نمیداد یا با کوچکترین مسئله ایی فک میکردم کات کرده عین احمقا باخودم گریه میکردم🤣🤣🤣🤣شوهرم فک میکرده باخودش من روانی و مریضی چیزی ام😂😂😂
همش هم میگفتم دلم تنگه دلم تنگه بیچاره رو عاصی کرده بودمش😂😂
اگه به اون زمانا برگردم خانوم تر و منطقی تر رفتار میکنم...
ای جاان کدبانووو😍😍اره زیاد همه هنراتو واسشون رو نکن..اونوقت تا کار دارن حال ندارن از شما و هنرمندیت سوء استفاده میکنن البته همه اینجور نیستنا شما بازم بهتر میشناسیشون...ولی ی بنده خدایی خوب حرفی زد میگف جوری برا خاتواده شوهر کار کنین که حس کنن بهشون لطف کردید نه اینکه وظیفتونو انجام دادین.
یااینکه اگر برای کاری ازتون کمک خواستن مثلا وایسو شام رو بپز تو این غذا رو خوب بلدی هیچوقت تنهایی این کارو نکن...بخند و بگو خب من سرآشپز کی میاد دستیار بشه و دوسه تاشونو بکش به کار خودت تنهایی کار نکن
استاتر مرسی تاپیک ات خیلی مفید 💖💖💖
امیدوارم بتونم شرایط خوبی ایجاد کنم از طرفی ام یکم ترسیدم از نامزدی و ازدواج 😬
خیلی سخته باید همه چیو مدیریت حواست جمع باشه به حرفا و کارات اصلا استرس گرفتم😂🤦
نه واقعا عقد دوره ی شناخت نیست
تو عقد دو نفر رسما و شرعا و قانونا زن و‌شوهر شدن حالا تازه بیان همدیگه رو بشناسن که اگه خوب نبود طلاق بگیرن ؟
قبل از عقد باید حسابی وقت بزارن و تا خوب همو نشناختن سر سفره عقد نرن
