منکه گاهی خودم ب قبلا فک میکنم چقد بی ذوق بودم ناراحت میشم.(البته اینم بگم ک حتی نامزد هم نبودیم اما خب همه میدونستن،حتی کسیم ک نمیدونستو خواستگاریمو میکرد بنده ی خدا در حد حرفی در نطفه خفه میشد و ب مرحله ی خواستگاری نمیرسید)
قبول دارم ک درست نبوده اون موقع زیاد براش انرژی بذارم اما حس میکنم ب الانمم منتقل شده و یکم دیر دارم میجنبم...
یکی منو لایک کنه لطفا بیام بخونمشون
ب نظر من زیاد داغ دلشو تازه نکنید مثلا از اون رازای تلخ بگید... ولی حتما حتماا حتماااا ازش تشکر کنید . بگید که قدر این همه محبت و فداکاری رو میدونید و میخواید جبران کنید ولی اشاره هاییم به اون همه سختی که براتون کشیده ختما بکنید.. ولی بیشتر حالت قدر دانی داشته باشه از ارزوهاتون برا اینده باهاش بگید...
فرقی نداره یا میتونید تو برگه آ چار باشه یا اگه تو یه دفترچه یادداشت متوسط خوووشگل باشه.. در این صورت موندگار ترم هست.. ولی ب نظر من نامه رو وقتی بهش بدید که تنها باشه و اسوده بخوندش.. مثلا اخر مهمونی وقتی همن رفتن
حالااون موقع انجام ندادید ب هر دلیل حالاااا گذشته.. ولی از این به بعد رو نباید بزارید اونطور بگذره باید خیلی ذوق داشته باید تا هر روز زندگیتون از قبل عاشقانه تر بشه.. باور کنید با همین کارای ساده خیلی عشق ها میتونه ماندگار بشه..حالا نوبت شماست باید خیلی ذوق و شوق از خودتون نشون بدیداااا... هیییچ وقت دیر نشده... حتی اوناییم که سی سال از زندگیشون گذشته بازم میتونن شور ونشاطو ب زندکیشون بیارن.. فقط کافیه قدم بردارن
منم دقیقا همینطور بودم.. تازه چون شوهرمم یه نارختی داره که استرس براش اصللللاااا خوب نیست برا همین تاریک تاریک که نیست.. ی جورایی فضا رو با چیدن و روشن کردن شمع های کوچک هم تاریک هم عاشقانه و رمانتیک میکنم...نه که نمی ترسه و خیلیم خوش حال میشه.. ولی بخاطر همون قضیه از ایده هایی ک میگفتن زنگ بزنید نکرانشون کنید و اینا اصلاااا جرات ندارم استفاده کنم خیلی میترسم
خیلی قوربون صدقه اش میرم.کلا حسم ک اونموقع خنثی بودم الان برعکس شدم میگه کاش زودتر اتفاق میوفتاد و باهم محرم میشدیم.
میگم بهرحال ببخشیدو گذشته...
ب لحاظ کارای شیطنت یکم نگرانم نکنه براش کم بذارم خدایی نکرده پیوسته درحال مطالعه و سوال پرسیدن از آدماییم ک تجربه زندگی مشترک موفق داشتن ک منم یادبگیرم
اتفاقا توو رابطه ما این اذیت کردنا هست اما من جدی وخشک ترم و تابحال انجام ندادم اما شوهرم تا دلتون بخواد اذیتم کرده .توو اون دورانی ک کسی نمیدونست باهمیم من میترسیدم وقتی تو ماشینش بودم اونم مثلا اگر پلیسی سر راه بود میگفت این پلیسا گیرمیدن میپرسن این خانم کیه همراته و تورو میبرن آگاهی و باباتو صدامیکنن ،همینکه چهره منو میدید ک ترسیدم میزد زیر خنده.
یا شده ک بم زنگیده دیگ نمیام خونتون بعد ک من میگم خب چرا مگ چی شده!
بعد تا از اتاقم درمیام میبینم توو پذیرایی نشسته...
الان ک محرمم شدیم فهمیدم ک خوشش میاد باهام پیوسته درحال جنگ چیزی مثل کشتی باشه.البته توانه جنگیدن ک ندارم اما تا میاد سمتم گارد میگیرم بدتر میشه کاریشم ندارم باز کارخودشو میکنه حرصم ک میگیره بزنمش میخندونتم...خلاصه توو رابطمون همیشه اونیم ک هم ترسو میشه هم کتک میخوره (منظورم کتک زدن واقعی نیستا) منم...
