سپیده جان ازحرفات یاد این مصرع شعرافتادم.
پایان شب سیه سپیداست.
هروقت خورشید میخواد طلوع کنه. قبلش یه سیاهی مطلق تمام آسمونو میگیره بعد یهوخورشید طلوع می کنه وهمه جاروشن میشه.
صبرداشته باش.وبه خدااعتمادکن .اون خیلی مارودوست داره.خیلیییییی.مطمین باش ماروازیاد نبرده
حتما حتما دلت شادمیشه وبه مراد دلت میرسی.
باخاطرجمعی به خودت بگو خدابهم میده.پس نگران نیستم.یکی هست که حواسش به بنده هاش هست.😊😊😊