سخت بود عزیزم ولی واقعا نمیخواستم با روحیه خراب اقدام کنم اولش مثل شما بودم. اما بدونین تنها کسی ک دردتونو میفهمه همسرتونه .تنها کسی ک درکم میکرد و همچنان همراهم بود و هست همسرم .
فراهم کردن تفریحای مختلف . مسافرت . و کلا ریلکس کردن .
خیلی بهم کمک کرد با اینکه میدونم خیلی از درداشو بروز نمیداد اما خودمونو نباختیم . تو اون یسال هم کلا تحت نظر بودم با این که دکترم اجازه داده بود ولی امادگیشو نداشتیم.
سعی کردیم ب روزای قبل از این اتفاق برگردیم . راستش همون اول بعد اون اتفاق تصمیم گرفتیم یک سال بگذره ک اون روزا یاد اوری نشه .
خدا هوامونو داشت و داره ک روز از دست دادن پسرم بی بی چکم مثبت شد و من اینو ی نشونه قوی دونستم ❤❤❤❤❤
شما ها هم ما امید نباشین و توکلتون ب خدا باشه .