مادرهایی که بچه از دست دادین والان دوباره یا اقدامین یا باردارین و یا هم دوباره مامان شدین بیان با

الهی شکر ..لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم.خدا برات نگهش داره.

فقط کافیه خدا بخواد بقیه اش حله

مریم جون ادم اصلا دست خودش نیست یهو انقدر به تنگ میایی یه چیزی میگی مهرا هم مطمئم از ته دلش نبود خیلی روزای سختی هممون داریم از خدا میخام سال دیگه همه دلمون شاد باشه و بگذره ۳ ساله هیچی ندارم خدا نصیب هیچکی نکنه این غم رو 

عزیزم مهرا طفلی هم بارها توی پیغاماش از تو تشکر کرده بابت راهنماییی های خوبت 

اونروز هم دیکه خیلی حساس شده بود با حرف تو فکر کرده توی گروه نباشه بهتره . درصورتیکه همه ما نگرانشیم واقعا . 

بنظرم مهرا خیلی خیلی دختر حساسی هست و اونم بخاطر ضربه بزرگی هست که توی نوجوانی خورده و پدرش رو از دست داده ، این ضربه براش دیگه غیرقابل تحمل هست طفلی . انشالله خدا راهی جلوی پاش بذاره یا زودتر فرشته اش رو بهش برگردونه یا اینکه بهش صبر بده این درد رو بتونه تحمل کنه . 

مری جون همه هم از مسن نیت شما خبر دارن و میدونن که خواستی بهش کمک کنی 

منم افتضاح شده بود چند وقت پیش رفتم لایت کردم عکسش تو تاپیکام هست 

سلام عزیزم خوبی 

چه بد سردرد خیلی بده 

منم یک مدت سردرد داشتم سی تی اسکن دادم 

گفتن بهم آب زیاد بخور 

از وقتی آب زیاد میخورم بهتر شده سردردام . خواهرم بیچاره که میگرن داره خیلی سردرهای وحشتناک میگیره

خداروشکر عزیزم بچه صحیح سالم داری عزیزم

ارسام من که ۹ سال هست زندگی برام نمونده همش غصه غصه 

از سکوت خونه ام خیلی دلم میگیره اینکه قراره همیشه اینقدر ساکت بمونه خونه ام و صدای بچه ای توش نباشه خیلی دلم میگیره 

قبلا ها یک امیدی داشتم میگفتم بالاخره اقدام میکنم و حامله میشم و سری بعد حتما بچه ام سالم میاد بغلم و خونه سوت و کورم رو بهش هیجان و زندگی میبخشه 

منم خودم همون غمی که مهرک تجربه کردم رو با گوشت و پوستم حس کردم و هنوزم داغم تازه ست چون ۴ ماه و نیمه میگذره ..با همه این اوصاف فقط قصدم کمک بوده فکر نمیکنم انقدر جمله وحشتناکی گفته باشم!!چون چند ماهه با هم دوستیم و نوع ادبیات و حرف زدن و نیت من آشناست انقدر هم شهامت عذرخواهی دارم که چندین مرتبه چه خصوصی چه الان ازش عذرخواهی کردم ..این تاپیک برای همه مادرایی هست که چنین تجربه ای داشتن ..اینکه این تاپیک رو ترک کنه یا نه تصمیم خودشه...

این رو واسه مهرا می نویسم شاید بخونه.

دیشب حالم خوب نبود، سر درد بدی داشتم سعی کردم زود بخوام. خواب عجیبی دیدم.

خواب دیدم یه محوطه چمنی هستم که دور و اطرافش درخت زیاد داره، صدای گریه یه بچه رو شنیدم، رفتم طرف صدا، یه مامانی رو دیدم که پشت یه درخت تکیه داده و داده سعی میکنه دکمه مانتو رو باز کنه، مانتوش سبز تیره بود، لباس بچه سفید و سبز بود و یه نواز سبز به دور سرش بسته بود. یه دختر تپلی سفید با موهای روشن. مامانه خودش لاغر و کمی کشیده بود ولی پوست صورتش گندمی بود و به سفیدی دخترش نبود. ازش پرسیدم چرا گریه میکنه، گفت شیر میخواد دخترم و من خجالت می کشیدم تو جای عمومی شیر بدم، آمدم اینجا. 

بچه شروع به شیر خوردن کرد و مامانه هم شروع به قربون صدقه رفتن دخترش.

بهش لبخند زدم و برگشتم سمت خواهرم.

خواهرم پرسید شناختیش؟ گفتم نه قیافه اش آشنا بود اما نشناختمش.

گفت دوستت بود، مهرا که مامان شده.  تا اینو گفت به سمت همون محل برگشتم اما کسی رو ندیدم. یهو از خواب بیدار شدم، نزدیک های صبح بود.

ممنون گلم فدات بشم 

برای من دیگه یک معجزه اس. فقط 

این رو هم اضافه میکنم، دیشب احساس ام این بود که دارم می میرم.

اره عزیزم چیزی ک من پشت سر هم پشت سر هم تو ۳ سال کشیدم تو ۹ سال کشیدی میفهمم خوبم میفهمم ببین من و شوهرم هر چه قدرم با هم خوب باشیم و مشغول باشیم بازم جاش خالیه خونمون سوت و کوره هیچی نداریم ک مشغول باشیم وای خیلی بده خیلی کاش حداقل برا من و تو یکیش مونده بود دیشب به شوهرم میگم از این ۳ تا یعنی یکیش قسمتش نبود بمونه چرا من باید تو جوونی بجای چیزای دیگه همش فکر بچه هام باشم بخدا کم اوردم خیلی خیلی کم 

وای چه خواب جالبی 

انشالله بزودی تعبیر میشه 

من که مطمینم مهرا بزودی مامان میشه 

من اینجا میگم تو خصوصی هم بهش گفتم اصلا و ابدا نیازی به تشکر نیست چون من وظیفه خودم دونستم که هر چند ناچیز کمکش کنم و وجدانم راحته چون از کنار مهرک بی تفاوت رد نشدم روزایی که حتی خودم،حوصله خودمم نداشتم.هیچ منتی رو سرش نیست چون هیچ کاری نکردم .اگر هم کارم انرژی مثبت داشته حتما بهم برمیگرده

حضرت مولانا میگه:

این جهان کوه است و فعل ما ندا

سوی ما آید نداها را صدا

راست میگی ارسام به خدا منم تا نصفه شب دیشب خوابم نبرد انگار دارم کابوس میبینم می

م ای خدا بعنی یکیشون نمیشد بمونه و قسمت من این همه تنهایی ‌ و سختی نباشه 

خدایا با دل من چه کردی هیچ بنده ات دلمو اینقدر که تو شکوندی نشکوند

خیلی خسته ام از این روزگار لعنتی 

برای من که دیگه هیچ روزنه امیدی نیس