میفهمتت عزیزم با تک تک سلولام داغ سختیه خیلی سخت اون دفعه همسایه مادر شوهرم پیشش بود پسرش شهیده خودش داغ دید گفت اینه که بچش فوت شد مادر شوهرم گفت آره گفت چند سالش بود گفتم ۱۶ روزش بود بعد گفت آها خوب صدقه سرتون خیلی ناراحت شدم بچه من برای من عزیزترین کسم بود کاش من میمردم و صدقه اون میشدم کاش اون میموند پسر من هر چند روز ش بود حتی یه ساعتش بود هیچ فرقی با بچه های دیگه نداشت هیچکس نمیتونه من چه روزهایی سختی را پشت سر گذاشتم چه روزهای درد آوری تو بیمارستان بین اون همه مامان که همه میرفتن به بچه هاشون شیر میدادن و میومدن جز من که شیرم میدوختم اخرم همشو ریختن خیلی سخته بین اون همه مامان فقط این من بودم زار میزدم به خدا و تمام اهل بیت التماس میکردم دهنم خشک خسک بود بسکه فقط دعا میکردم و گریه میکردم خدایا دیدی چطور همه اونجا میخندیدن من بین اونا اشک میریختم خودت شاهد بودی آخرش این من بودم دست خالی با قلبی که تکه تکه شده بود پر شد از غم و نفرت و آه برگشتم خونه باز دنبال گهواره میگشتم ...فقط مامانای هم درد میتونن همو درک کنن با مامانای خودمون همین.....من میرم جایی نوازدشونو میگن بهم ببخشید یه چند دقیقه بگیر کار دارم دلم میخاد فقط بمیرم من حوصله هیچ بچه ای را ندارم ندارم
وای دقیقا هیچکی انگار نمیفهمه میگه خوبه ک ندیدی ولی نمیدونن وقتی خبرش میدن بهت ک دیگه نیست و تو زایشگاه درد میکشی برا بچه ای ک نیست ک خستگی از تنت بره به این یکی بین اون همه زن تو فقط دست خالیه به اینکه صدای گریه بچت زایشگاه رو پر نمیکنه چه حسیه به اینکه بعد زابمان بزارنت تو یه اتاق ک ۳ تا زن با بچشون خابیدن تو دست خالی به اینکه مامان بزرگش بین اون همه زن دست خالی بدون ساک بیرون نشسته به اینکه بشی موش آزمایشگاهی ماماهای اونجا چون بچه ای نیست ک جونش در خطر باشه آخ از کجاش بگم از چی بگم از اولی بگم یا دومی یا سومی خدا چرا دلش نمیسوزه مگه یه ادم چقدر توان داره دل نداره ؟ اونایی ک ما رو درک نمیکنن یه لحظه خودشون بزارن جای ما ببینن میتونن هوای بارونی میشه کل جیگرم میسوزه ک بچه اونجا خیس میشه میرم میبینم یه افتاب سوزانی گرفته میگم بچم گرمشه اره شاید بگن من دیوونم ولی بخدا نیستم مادرم ک هنوز بعد مرگ بچم دارم به این چیزا فکر میکنم شاید ۱۰ تا دیگه بیارم مگه بچه هام ک از دستم رفتن برمیگردن مگه یادم میره مگه دیگه عمر و جوونیم برمیگرده ولی حداقل دلم اروم تر میشه ببخش خیلی طولانی نوشتم قلبم پر از درده جایی ندارم ک اینا رو بگم
بخدا اگه نگم اینا رو مطمئنم دق میکنم طوری شدم ک هنینجوری نشستم کل صورتم خیسه بدون اینکه بفههم فقط ورم میکنم وانمود میکنم خوبم ولی همه میدونن چقدر داغونم فقط شوهرم و خونواده خودم درک میکنن مامانم ک میدونن از غصه ی من نابود شده چون شدم انگار دیونه ها همه حرفام اسمی از بچه هام هست ، عزیزم دردت خیلی زیاده و سخته ولی خدا رو شکر یه فرشته داری و ایشالا بزودی باردار میشی و نی نی نازت هیچ مشکلی نداره و جای پسر قشنگت پر میکنه و اگه اشتباه نکنم اسمش امیر ارسلان بود دوباره میاد و دلت شاد میشه همون شکل و قیافه دلت اروم بگیره .
همیشه این دوجمله را میگم با خودم میگم یعنی هیچ راهی برای برگشت تو نیست گاهی میکنم من مامان خوبی نیستم وگرنه چرا نرفتم سرد خونه درش بیارم سینه مو بزاشتم دهنش شاید بر میگشت چون به شوهرم میگم هیچی نمیگه میگم چرا نبردیم بهم بدیش بغلش کنم تمام بدنشو میبوسیدم وقتی بعد آسمونی شدنش نزدیکش شدم یهو هنینحوری از سینه هام شیر اومد خیلی تمام لباسم خیس شد بچم گشنه رفت ومن هروز کلی کوفت میخورم
دوستان ببخشید با این حرفام
بمیرم برای دل آرسام وهداناخیلی سخته همه ماهاکه اینجاییم میفهمیم ولی دستمون به جایی بندنیست سعی کردم برگردم زندگی حامله شم ولی دوماه نشدم ودوباره ناامیدی پشت ناامیدی
من همونجوری ک زایمان کردم به خدا همونجا شیرم اومدم ک ماما در اومد گفت زنا اونجا افتادن شیر ندارن تو شیرت داره میره لباسام سریع خیس میشد و من با هر بارش زجه میزدم باورت میشه دو سه تا از لباسام نشستم و نگه داشتم هنوز بوی شیر میده بچم هیچی ندید بچم تو کیسه زشت سیاه رنگ دادن دست شوهرم ای خدا
