عزیز دلم درست میگی سخته دوباره این مسیر از اول طی کردن غم داره، ناراحتی داره، درد داره، دلتنگی داره اعصاب خوردی هم داره من رفتم و بازم باید برم، اما باید بریم، باید قبول کنیم بخشی از زندگیمون این شکلی بوده دیگه.
درد و ناراحتی هر بچه ای به اندازه خودش برای مادر جا داره و فراموش شدنی نیس، فقط باید به این باور اجباری دردناک برسی که بچه های ما رفتن، اونا فرشته بودن و هستن. اما زندگی جریان داره و همچنان داره می چرخه.
اما باور کن وقتی تو مسیر اقدام دوباره که بیوفتی حالت هم بهتر میشه بشرطی خودت هم بخودت کمک کنی، این شرط اول بعد اقدام و حتی قبلشه.
هیچ کس جز همدرد خودت از عمق حالت درکی نداره پس اطراف رو بذار کنار. به امید خدا اقدام کن انشالا خیلی زود به نتیجه برسی و یه بارداری سالم و موفق داشته باشی.