آره متاسفانه بقیه اینجوری فکر میکنن
البته خدا رو شکر اون روز که هم و دیدیم حالم خوب بود و تونستم اقلا حفظ ظاهر کنم مثلا امروز اگه بود نمیتونستم حالم خیلی بده
حقیقت اینه که آدم از دیدن بچه دیگران فقط حسرت اینکه بچش نتونست به دنیا بیاد بزرگ بشه بدوه گریه کنه بخنده و ... نه چیز دیگه نه حسودی نه بخیل بودن
من با جاریم هیچکاری ندارم بهش فکر نمیکنم اون خودش یه کاری میکنه که مثلا منو حرص بده ولی نمیدونه اونقدر سر شدم که این حرفا بی اعتنایی ها برام ذره ای اهمیت نداره
من بچم و ازدست دادم حرف نزدن و نگاه نکردن جاریم به من چقدر میتونه منو ناراحت کنه؟ فقط از بی وجدان بودن انسانها ازینکه اقلا از خدا هم نمیترسن ناراحتم میکنه
چرا دروغ بگم فقط یه بار از عکس پروفایلش دلم آتیش گرفت که اونم باز انقد رفتم و زل زدم به اون عکس نسبت به اون هم سر شدم