بلاگری رو به عنوان شغل قبول ندارم، و همین باعث میشه نسبت بهشون یه گاردی داشته باشم
واقعا برام قابل درک نیست یکی مدام از گوشه و کنار خونه اش عکس بده،حتی ریزترین مسائل زندگیش، از طرفی خودمم هیچ علاقه ای به دیدن زندگی دیگران ندارم، برا وقتم و ذهنم ارزش قائلم...
تمام بلاگرا بلا استثنا مصرف گرایی رو به نوعی رواج میدن، حتی لیلی دیلی، چطوری؟ با همین تبلیغاتش
جدای از تبلیغات، مثلا استوری گذاشته بود که لحاف تشکای قبلیمو رد کردم رفت،به جاش تشک مهمان بگیرم و...
این کار ایشون با سبک زندگی پایدار کاملا مغایرت داره...
و حتی فالووراشونم شاید بخوان تقلید کنن و بگن خب پس ما هم رد کنیم بره که مینیمالش رو بخریم...
هدف اول اینه از هر چیزی که داریم نهایت استفاده رو ببریم...
و مورد دیگه این که، سبک زندگی و تعداد وسایل زندگی هر شخصی، با بقیه متفاوته، من اگه بخوام لیلی دیلی رو دنبال کنم قطعا رو ذهنم تاثیر میذاره و ناخودآگاه ( حتی اگه خودم انکار بکنم) خودمو با اون مقایسه میکنم، که چقد خوبه ظرفاش کمه، اشپزخونه اش مرتبه و...
تو دراز مدت تاثیر منفی رو روحیه ام میذاره چون هر چقدم که خروجی داشته باشم بازم نمیتونم مثل اون باشم،چون بچه دارم، مهمون برام میاد و...
میدونی راجب دنبال کردن افراد تو مجازی هم باید یه حساسیتی داشته باشیم، افرادی که بهمون به طور مرتب یه چیزی اضافه بکنن رو دنبال کنیم، مثلا من خودم پیج لیلی رو نیم ساعت وقت گذاشتم هایلایتا و پستاشو یه نگاه انداختم، به صورت کلی سبک زندگیش دستم اومد و چیزی که برام مفید بود رو گرفتم، مثل یه کتاب که میخونیش و بعد میبندی میزاری کنار، قرار نیس تا اخر عمرم این کتاب تو دستم صفحاتش باز باشه همیشه...دیگه فک نمیکنم چیز بیشتری ازش یاد بگیرم.
من کلا دو تا بلاگر رو دنبال میکنم: خانم حمداوی و خانم هدی رستمی
راجب خانم حمداوی که قبلا گفتیم،خانم رستمی هم بلاگر سفر هستن، و اتفاقا یه مینیماله
از هر دوی این ادمها دارم چیزی یاد میگیرم، یعنی هربار یه پست یا استوری میزارن یه حرف جدید برا گفتن دارن، خانم رستمی طوری سفرها و تجربه هاش رو روایت میکنه که انگار خودت تجربه کردی
یا خانم حمداوی، مدام از سایتها و پیجهای خارجی مقالات به روز راجب محیط زیست میذارن کلی فکت علمی جدید و...
خلاصه هر روز یه حرف جدید برا گفتن دارن...
ببخشید طولانی شد، اینا نظر منه شاید بقیه دوستان مخالف حرفام باشن و بگن طرز فکرت اشتباهه