آینده فرزندان دختر در ایران؟

 میزان خشونت خانگی ، تجاوز ، تبعیض در کشورهای دیگه هم امار کمی نداره  هیچ جا این مسائل ریشه کن نشده فقط شدت و ضعف داره همین  ، مهم نیست کجا زندگی کنی مهم اینه چطور زندگی کنی من علی رغم مشکلات جایی جز وطن نمیتونم زندگی کنم نه از روی تعصب فقط ب خاطر اینکه به این خاک خو گرفتم و ادم وابسته ای هستم  مسأله مهاجرت کلا به نوع نگاه ادم بستگی داره  ولی باور کن همینجا هم میتونی از دسته گلات ، دوتا خانم قوی و مستقل و روشنفکر بسازی  

انشالله چه دعای خوبی 

من وقتی دخترم بدنیا اومد همش گریه میکردم بخاطر اینکه میدونستم باید من خودم درد وسختی بکشه

خداروشکر.عزیزم کارت چیه که انقدرازش راضی هستی؟

من حروم شدم 😖

الان من باید جای ترامپ توکاخ سفید بودم 

من از این جهت از دختر داشتن میترسم ک از لحاظ فرهنگی جانعه خیییلی بد شده 

دختر 6 ساله تو خیابون رژ زده یا تو فکر تین چیزاس 

بخدا یه فامیلمون یه دختر داره. 7.  8 ساله 

اومده بودن خونه ما رفته بود رو تخت من و شوهرم خودشو کش و قوس می اورد یه حرکاتی عین قر و قمیشمی اومد بخدا شاخ در اوردم...

پدر مادرشم اهل رعایت همه چیز هستن ها 

ولی خب میزارن بچه همه سریال های جم رو ببینه.

دختر حس میکنم جمع کردنش تو این زمونه سخت تره 

من ادم بسته و افراطی ای نیستم .. انا یه چیزایی واقعا برام مهمه.. مث وجو د حجب و حیا تو دختر 

برابری. و نبود ازادی و حجاب اجباری و اینا هم جای خب 

منم دختر دارم هم از اين مه زنم راضيم هم از اين كه دختر دارم شرايط خانوادگي خيلي موثر مادر قوي و با اعتماد به نفسي باش و دختر قوي تربيت كن

اگه خانواده پشت دخترش وایسه فرقی نمی کنه به اون شکل کجا باشن. اولین قدم برا برابری دو جنس حمایت عادلانه خانواده هاس

من اگه دست خودم بود دوس داشتم برم آمریکا (میرم یه روزی). اینجا خیلی سختی کشیدم چون خانوادم حمایتی از من نکردن به اون شکل و کلی هم تخریب شخصیت شدم به وسیله پدرم

دخترامون نیاز به خودباوری دارن

باید بفهمن که یه عروسک چینی نیستن خودشونو برا شوهر اینده اماده کنن

بفهمن وظیفشون خانه داری و بچه زاییدن نیس

اگخ بهشون شجاعت یاد داده بشه مستقل باشن ارزش خودشومو‌میفهمن 

بجای اینکه بهشون بگی خوشگلم پرنسسم

بگو دخترای قوی من، دخترای باهوش،دخترای شجاع

متوجه منظورت نشدم عزیزم

من خانواده ی خیلی خوبی داشتم

خیلی مستقل بودم...درس خوندم...کار کردم...چند تا زبان بلدم...مسافرت می رفتم...کلی فعالیت سیاسی کردم

هیچ وقت زن بودم باعث نشد که خودم رو دست کم بگیرم

با دخترم هم همین رفتار رو دارم

قوانین که دیگه دست تربیت ما نیست

فرهنگ مردسالار که دیگه دست تربیت ما نیست

ما چهار تا خواهریم و به شدت خانوادم دختر دوست هستن پدرم ما دخترا رو روی چشماش میزاشت و مادرم همیشه به خاطر ما افتخار می کرد .الانم همسرم همینطوره و برای من ارزش خاصی قائله و به خاطر پیشرفت من از خیلی از خواسته هاش گذشته و بی اندازه دختر دوسته طوری که من نگرانم تو رفتار نشون بده و پسرم حساس بشه .خدا رو شکر موقعیت اجتماعی خوبی دارم و با ادمایی کار می کنم که برای زن ارزش قائلن و خودمم اعتماد به نفس دارم و از زن بودنم لذت می برم .برای همین اصلا دلم نمی خواست مرد بودم و دوست دارم یه دختر دیگه هم داشته باشم . شاید تو جامعه ی ما مشکلاتی برای خانوم ها باشه اما راه پیرشرفت هم براشون همواره و تو سال های اخیر پیشرفت علمی و اجتماعی زنان ایرانی خیلی خوب بوده کلا ترجیح میدم مثبت نگر باشم تا اینکه بخوام رو نقاط ضعف تکیه کنم و راه خوشبختی رو با افکارم ببندم

در نهایت هم با مردی ازدواج کردم که منو انسان می بینه..

خودمون تساوی رو.برقرار کردیم