🫠چقد زندگی بی ارزشه که ب جایی برسی که مجبور شی از بچه هات بگذری

مشاور رفتی؟

نمیشه بری سر کار تو شهر ما حتی بری تو کارخونه خرما هم کارکنی ماهی ده تومان به بالا حقوقته درسته کمه ولی حداقل میتونی بگذرونی تا موقعی که بخوای خودت رو جمع و جور کنی 

نمیدونم آدما از زندگی چی میخوان که اینجور طرف مقابلشون رو اذیت میکنن 

منم دیشب خیلی گریه کردم

میفهمم چی میگی 

کدوم شهری اسی؟

چی بگم والا ببین خانمی تو اقوام تون پیدا نمیشه بچه هات رو نگه داره مثلا یه مقداری از حقوقت رو بهش بدی یااصلا ازطریق دادگاه نمیتونی پیگیری کنی که نفقه و خرج  بچه هات رو باید شوهرت بده تعجب میکنم بخدا تاکی اینقدر ظلم در حق زن 😢

اگ واقعاااا واقعاااا چاره ای نداری و بی کسی و خیلی ناچاری و ناداری و خونواده همسرتم بچه هارو نمیخواد یکیشون و بذار بهزیستی یکیو ب مادرت بسپر برو سرکار و یکی دوسال خوب کار کن و بعد برو دنبال بچت بیارش پیش خودت

ولی ببین مهم جای خوابه ک خونه مادرت برای خواب اون تا بچه کافیه خودت برو سرکار یکم از حقوقتو مهد معمولی بذار از اونا ک تا 7 و 8 شب بازن

من بودم یه نون خشکم در میاوردم کافی بود کناره بچه هام 

نهایتا کوچیکه رو بده مادرشوهرت بزرگه پیش خوذت تا بتونی کار و باری راه بندازی و اونم بیاری جای خودت بزرگه بیشتر دیده تورو وابسته تره اسیبم نمیبینه بخواد ازت جدا شه

پدرو مادرت نمیتونن کمکت کنن

بچه هات تا ۷ سال از نظر قانونی باهات هستن و بذار پیش ات بمونن.

نذار آینده و جون اشون رو از دست بدن.

تاپیک قبلی هات رو خوندم‌ اگر دعوا هات با شوهرت از حرف هاش و بد و بیراه به ظاهرت گفتن شروع شده باید بگم ذره ای به حرف هاش اهمیت نده.

گاهی وقتی برای مرد منت بذاری حتی اگر حق باهات باشه مثلا بگی خرج خونه با منه و..‌..

ناخودآگاه چون غرورش له شده شروع می‌کنه تو رو خرد کردن و اگر رفتارهات عیب نداشته باشه الکی روی ظاهرت عیب می‌ذاره،

ذره ای برات مهم نباشه این حرف و رفتارها موقت هست،

صبر کنی چند ماه دیگه درست میشه ،

اگر توان پرداخت اجاره ندارید محله پایین تر ، خونه قدیمی تر یا حتی شهر کوچکتر میتونید برید با شوهرت با محبت و احترام صحبت کن بگو از اول شروع کنیم.

شما تشویق اش کن درست سر کار بره 

تا وقتی بچه هات بزرگتر بشن بازم با شوهرت زندگی کن و ازش خرجی بچه ها رو بگیر