۲۰سالمه مثلااا مامانم هروز کتک بحث غر ک چرا اون رشته ای ک من میگم نمیخونی. چرا درس نمیخونی بری اون رشته
حتی نمیزاره جورابی ک میخوام و بپوشم چه برسه بقیه چیا
نمیزاره برم بیرون با دوستی کسی اصلا دوست داشته باشم
بخندم بدش میاد
مو شونه کنم میگ چرا مو شونه کردی
همش غر
پیش همه کوچیکم میکنه همههههههه پیش کسی نیس بمن حرف نزده باشه
خودشو خواهراش همیشه میگن کاش بمیری کاش میمیردی بمن
زنگ میزنه با خاهراش هروز بگو بخند یک ساعت
ده دقیقه آخر اونا باز یچی میگن مامانم و میندازن جون من
بهش اهمیت نده به فکر خودت و آینده ات باش بدون با تلاش موفق میشی نیازی هم به اونا نداری 💙
💔
۲۱ سالمه همسرمو تازه از دست دادم دوتا بچم دارم بزرگ میکنم وضعیتت از من بدتر نیست به هرحال خیلی‌ها وضع زندگیشون بده فکر نکن خودتی
کسایی بودن که هیچ امکاناتی نداشتن حتی مجبور بود برای اینکه دفتر بخره بره کار کنه واسه یه دفتر نه باباش نه مامانش نمیزاشتن درس بخونه همش با خواستگار هاش تهدیدش میکردن میگفتن شوهرت میدیم حتی یه بار پاش به خودکشی کشید ولی جلوشو گرفتم جوری تلاش کرد الان داخل بیمارستان واسه خودشم کار میکنه و مستقله و بهترینزندگی و داره
منم مثل تو .۱۸سالمه
عزیزم نمیتونی بری شهر دیگه دانشگاه که بری خوابگاه؟
عزیزم زندگی هیچ آدمی بدون مشکلات نیست همین مشکلات و سختی‌ها آدم رو قوی تر میکنه میخواد بهت یاد بده به جای غصه و گریه راه حلی پیدا کنی و به نظرم با یه مشاور خوب حتما راجب این موضوع صحبت کن اگر نمیتونی بری مشاور سعی کن سر یه فرصت مناسب بشینی یه راه حلی واسه موضوع پیدا کنی الان بالغی عزیزم
من خواستم برم کار گفتم مادر من بزار برم پول درسم و دربیارم نزاشت
گفتم بزار میرم فلان رشته خیلی خوبه نزاشت
گفتم بزار این کارو کنم آینده داره نزاشت
نمیزاره نمیزارهههه
نمیزاره از خونه پامم بزارم بیرون😭
من چشم پی اونا نیست میگم بزار خودم الاش میکنم باز نمیزاره
