هر چیزی که تو زندگی بابتش سرزنش و بازخواست میشیم دست خودمون نبوده.ظاهر،هوش،استعداد،میزان صبر و تحمل،خانواده،محل تولد،ملیت،مذهب،مشکلات ژنتیکی و...
دنیا چقدر بی معنی و ظالمانس.مگه ما خودمون انتخاب کردیم فلان استعداد رو داشته باشیم که تشویق میکنند یا فلان عیب رو داشته باشیم که هم حرف بشنویم هم زندگی سختی داشته باشیم
یعنی چی اصلا
آره واقعا
مادربزرگ خدابیامرزم بهم میگفت سیاه😂
حالا من یه کم سبزه ام
من خودم هیچ دخالتی تو بدنیا اومدنم تو این مکان نداشتم
جان خودتون عقایدتون واسه خودتون نگه دارید
نمیفهمن که
هنر خوب زندگی کردن، دقیقا همین بی خیال بودن نسبت به حرفای بی ارزش دیگرانه
آدمای موفق و شاد، برا هدفشون برنامه ریزی و تلاش میکنن و این چیزارو به تخمشون میگیرن
کسانیکه آدمو برااین چیزا مسخره وتوهین میکنن باید اززندگی حذف کرد
آ آ
تمام اینایی که گفتی ذاتی نیست!
صبر تحمل هوش و استعداد و...بخش اعظمش اکتسابیه
اگر کسی همه چیزشو بسپره دست تقدیر و روزگار خودشو گول زده.
نهایت یه ظاهر و خانواده و یکسری چیزها میمونه که
در جوابش میتونی بگی
خدا دادگان رو ستیزه نکن!
قطعا حکمتی وجود داره
خدا حواسش به همه چیز هست
اعتماد کن
واقعا .
مثلا دانشگاه رشته ی مد نظر خانواده رو قبول نشدیم ،خوب ما تلاشمون رو کردیم ،بعدش شماتت شدم ،پدرم دیکه انگار براش من مهم نبودیم ،انگار کار خلاف شرع انجام داده باشیم .هر جا میرفتیم حس میکردم باعث شرمندگیم .هر جا بحثی میشد میگفت بچه من که این جور بود ،خورد شدم . هنوز که هنوزه دوس ندارم توی روی بابام نگاه کنم برام از صدتا غریبه غریبه تره
نمیشه.ما به همین آدمایی که میگی محتاجیم.هرکدوم اینا در جایگاه مخصوص خودشون تو سرنوشت ما تاثیر میذارن.مثلا دختری که از نظر پسرا زشته بخش مهمی از زندگیش به اسم ازدواج و مادر شدن رو از دست میده و در باقی موارد هم مدام طعنه می‌شنوه.یا تا وقتی بقیه تایید نکنند شما هوش و علم کافی رو دارید نمیتونی مدرک بگیری یا کار پیدا کنی.یا اگه مادر پدرت قانع بشن بچه به درد بخوری نیستی حمایت مهمی رو از دست میدی فکر کردی راحته؟
و یچیز جالبتر اینکه
با همه چیز هایی ک به خواست خودمون نبوده و انتسابی بوده بنظرتون چقدر توی سرنوشتمون دخل و تصرف داریم؟ وقتی همه چیز از پیش تعیین شده
من خودم همه این ضعف هارو داشتم
ولی یه جایی میفهمی که باید حرکت کنی
فکر کردن زیادی و درجا زدن، یعنی باخت
من زشت بودم منم خونوادم توی فقر بودم
عمل کردم تغییر کردم تلاش کردم لیسانس گرفتم ازدواج کردم و مادر شدم
هنوزم میجنگم
ولی سکون هرگز
اصلا به نظر من ویژگی اکتسابی وجود خارجی ندارد.حتی اکتسابی ها هم ناشی از انتسابی ها بروز پیدا میکنند.مثلا احتمال اینکه آدمی که از ابتدا مرفه تر و زیباتر و در خانواده بهتری بوده اخلاق بهتری داشته باشه بیشتره.احتمال انحراف بچه های خانواده های فقیر بیشتره.اینکه آدم باهوش انگیزه تلاش بیشتری داشته باشه محتمل تره تا اون بدبختی که میخونه نمی‌فهمه بعد یه مدت دیگه تلاش هم نمیکنه
یکی از آشنایان ما ۳ سال پشت کنکور تجربی بود و آخر هم فرهنگیان قبول شد و رفت هدفش پزشکی بود
خیلی خیلی تلاش کرد از کلاس دهم مهمانی و ... شرکت نمیکرد یعنی حداقل ۶ سال تمام و تلاش کرد
دقیقا پسر خالش که وضع مالیشون خیلی توپ بود پسره واقعا بهره هوشی کمی داشت و دنبال درس نبود زیاد خانواده حمایت کردن فرستادن روسیه و داره پزشکی میخونه
یا یکی دیگه دقیقا ب همین شکل پسره فوریت های اورژانس قبول شد درحالی که پسر داییش فقط دیپلم داشت و حدودا ۳۰ سالش بود و هیچ حرفه خاصی نداشت پدرش فرستادش آلمان
زیاد هست متاسفانه
