چقد حس بدیه، من به طرز عجیبی دارم تنها میشم.
قبلا ایتطوری نبوذم چندین دوست صمیمی داشتم، یهویی یه اتفاقایی افتاد چندتاشون ازم دور شدن رفتن شهر دیگه
چندتاشونم کاااملا بدون دلیل تو اوج خوب و خوش بودنمون یهو رفتن، یکیشون که حتی جواب پیامم رو‌نمیده ببینم چی شده حتی
کاااملا یهویی.
یکی دو نقرم ذات واقعیشون رو دیدم که چقدر حسود بودن و همه کار کردن برای زمین زدن من و من چقد بهشون عشق داده بودم.
قضیه خیانت شوهرمم پیش اومد، و من تنها ترینم ، سخت ترین روزای عمرمه ، به شدت تنهام و دارم رد میدم.
نمیدونم حکمتش چیه خدا چیو میخواد نشونم بده... ولی حیلی سخته
شما چجوری تحمل میکنین تنهایی رو؟
