همین سن یه بلایی سرم آوردن که تا الان هنوز ترسش باهام
من پوستم گندمیه ( یعنی سبزه و سیاه نیستم )
۹ سالم بود عموم زن گرفت و ما عمو و و زنشو و.. پاگشا دعوت کردیم اومدن و خوردن مثل گاو
من کنار عموم نشسته بودم یهو زنش بهش گفت این چرا انقدر سیاهه !!!! سال ۸۰
الان خدا رو شکر پسرش ۲۰ سالشه نه کنکور قبول شد نه راه درستیو رفت شده یه مشروب خور ول و بیکار
دعواهای همیشگی پدر مادر و جو وحشتناک خونمون
روزی نبود مدرسه برم و دلشوره خونه رو نداشته باشم که الان میرم خونه آیا زدن همدیگرو کشتن یا زنده ان
خسته شده بودم از بس شیشه خرده هارو جمع کرده بودم 💔
همیشه برامعلما سوال بود چرا روحیه ام اینطوریه و چرا تو جمع بچه ها نیستم و تنهام و کم حرف 😔😔😔
ترحم.تعرض. بی پولی بی کسی. بی پدری
خیلی چیزا که آزارم میده حتی بگم
هممون خاطره های بد و تلخ داریم مرور اونا جز آزار خودمون نتیجه دیگه ای نداره. خواستم تعریف کنم حتی ذهنم همکاری نکرد برم سراغ اون خاطرات
خیلی چیزا اینکه دوست داشتنی نیستم باعث شد حتی از خودم متنفر بشم دعوای الکی کتک واقعا الان یادش میوفتم میبینم بچه بدی نبودم نمیدونم چرا هیچکس دوسم نداشت
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز