دوتا بارداری و زیمان گذروندم. زایمان‌ها بسیااااااار سخت بودن ، تنها بودم شهر غریب، شوهرم همراه نبود... و کلا حتی یک سر سوزن خاطرات خوب ندارم از اون دوران.
حالا تاپیک خانمای باردار میبینم مو به تنم سیخ میشه و‌تعجب میکنم چطور تنهایی اینقدر دوام آوردم... خیییلی خیییلی تنها بودم...
خیلی سخته تنهایی
حالا من با ماهیت بارداری و زایمان مشکلی ندارم
من ترسم از بعدشه
هیکلت بهم میریزه
ریزش مو میگیری
متابولیسم بدنت پایینه وزن کم نمیکنی
من مث کابوسه برام چون ب شدت هیکلم واسم مهمه
منم سر دخترم یسری شوهرم انقد بد زدش از دماغم ی عالمه خون اومد لحظه اوش مشت دستم پر خون شد..بعدشم ک اصلا تو نگه داشتنش کمکم نکرد اصلا
این وسطه دوست قدیمیم که شهر پدرم زندگی میکنه پیام داد که بارداره... واقعا به زوووور ظاهری تبریک گفتم و الکی ذوق کردم که خوشحال بشه. یه جوری برام تلخ و ترسناک شده که فکر میکنم بارداری و زایمان بدترین اتفاقات دنیان
هستن کسایی که باردار میشن بدون بچه برمیگردن. چرا هیچ مادر بارداری بخاطر سلامت بچش شاکر خدا نیس؟
کاش من هر بلایی سرم میومد اما بچه م بود
البته بهت بگم منم بارداری اولم سقط شد و دردسر زیادی کشیدم. بعد یه‌مدت طولانی خدا خواست و بهم داد دوباره ،
اما خب تنهایی و همسرم زهرم کردن لذتشو. به خصوص خیانتش و کتکاش... الان بچه‌ها بزرگ شدن ولی درد اون روزها هنوز تازه ست برام
خدا بچه هاتو حفظ کنه برات. میدونم سختت هست اما خودتو بخاطرش تلخ نکن. چون در مقابل نعمتی که داری هیچه
من تو ماه های اخر از دست دادم. بعد از دو سال انتظار.
الان دیگه چیزی نمیخوام.میدونم این دنیا چیزی نداره که من بخوام همش فانی هس.
قربونت برم عزیزم. امیدوارم خدا خودش یا یه بچه سالم و صالح بهت بده ، یا اگر نمی‌خواد بده صبر‌و قرار ببشتر بهت بده. ان‌شاءالله خودش کمکت کنه دلت آروم تر بشه. واقعا درکت میکنم شرایط سختیه... منم این دوران رو‌گذروندم. ان‌شاءالله خدا‌ناامیدت نمیکنه
