بچه ها من ۲۳ سالمه ی خواستگار دارم ۳۰ سالشه واسطه ایی ک اینو معرفی کرده گفته خوبن وضعشون خوبه و پول و مال اونا چش مادر خواهر منو گرفته راست میرن چپ میرن حرف پول پسره می‌کشن وسط جدا از این من اصلا از قیافه پسره خوشم نمیاد اسمش تو خونه میاد از اینکه حسی ب این موضوع ندارم استرس میگیره منو دست و پام میشه یخ
ب هیشکی ام نگفتم
احساس میکنم نمیتونم دوسش داشته. باشم
خب پس کنسل کن زودتر تا جدی تر نشده ..
وقتی دوسش نداری و چهرش به دلت ننشسته ... تا اخرشم به دلت نمیشینه
قبول نکن
خدا شاهده حرفی ک دارم بهت میزنم شاید باورت نشه اینا تعریف خانواده پسره و خوده پسره رو میکنن هی فلانه بیساره با کسی تو رابطه نیستما ولی نمیدونم چرا حرف همین موضوع ک میشه قلبم آشوب میشه ذهنم شلوغ میشه اشتهام کور میشه ب غذا میلی ندارم از استرس دست و پام ک میشه سرد خیلی معذرت می‌خوام بی دلیل پیچش شکم میگیرم .
هیچ شناخت و دیدنی بینمون نبوده ولی چرا من این حس رو نسبت این موضوع دارم چرا میشه برام توضیح بدین
تمام علائمی که داری بخاطر استرس و اضطراب و ترسه ..
ببین منم ۲۳ سالمه همسنیم و خب فرق من با تو اینه که مخالف ازدواجم ..
بنظرم عشق و دوست داشتن خیلی مهمه .. پولم مهمه اما پولو با تلاش میشه بدست اورد اما عشقو خیلی وقتا نمیشه
ازدواج نکنی چیزیو از دست ندادی ... اما اگه اینطور ازدواج کنی یه زندگیو کامل از دست دادی رفته ...
خواهرم پیش من انکار میکنه وقتی ب روش میارم میگم من می‌دونم چشت پول پسره رو گرفته انکار میکنه ولی تو حرفاش همینه فقط پول
بهش میگم ببین من نمیگم پول مهم نیست چرا اتفاقا مهمه ولی در حدی ک بتونی زندگی قشنگی داشته باشی در حد خودت منظورم این نیست مث قدیم از صفر شروع کنی در حد نسبی منظورمه
پس چقد خوبه تو ازدواج همه چ چیزایی ک در نظر داری در کنار هم تعادل داشته باشن چهره و علاقه اخلاق رفتار پول خانواده
الان نظرت راجب حرفام چیه خودمونیم دیگه راحت بگو
من حرفاتو کامل قبول دارم و جز حقیقت چیزی ندیدم ...
معیار یه چیز شخصیه و میتونی هرمدلی که میخوای راجبش فکز کنی
همه چی که پول نیست بحث یه عمر زندگیه قراره هرشب کنارش بخوابی .فکر کننن . برو تو عمقش ببین چه حسی داری
یک بار میخوای باهاش صحبت کن شاید ازش خوشت اومد اما اگه اونموقعم خوشت نیوند که دیگه حرفی نمیمونه
تصمیم اخرو خودت میگیری .
منم ترس از اعتماد دارم اگه یکی بهم پیشنهاد بده چرا شک شبهه ایجاد میشه برام حتی اگه طرفو ندیده باشم و حرف نزده باشم ذهنم میگه قبول بکنم نکنم میمونه اصلا ذهنم برای چی اینطوری میشم و چجوری حلش کنم ب نظرت
