مشکل من به عنوان یک بچه طلاق

راستش من از بابام میترسم درباره مامانم حرف بزنم و حتی ازش سوال کنم همش میگه دونستن این چیزا به درد تو نمیخوره البته تا حد زیادیش رو برام تعریف کرده

ولی به شخصه و آدم خیلی سفتی ام تو احساسات و به راحتی نمیتونم حرفم رو بزنم و واقعا اصلا شخصیت خوبی تو این زمینه ندارم چون بیشتر مشکلات با حرف حل میشن در حالی که من نمیتونم حرف بزنم

پسردایی هم ف‌ر کنم از منافع خودش ترسیده که بوقت من دوباره به نظر خودش گم   گور بشم و اون بمونه و یک زمین در  اصلی که من اینجوری نیستم

حدود یکی دو ماهی هست

چشم حتما 

خیلی باید روی خودم کار کنم که بتونم حرف بزنم

عزیز دلمی همچنین شما انشالله بهترین ها نصیبت بشه

دقیقا بابام هم میگفت اگه تو و فرضا زن جدید به مشکل بربخورد من نمیتونم کاری کنم پس از اول ازدواج نمیکنم و آرامش زندگیم رو بهم نمیزنم

کاملا حرفتون رو قبول دارم یعنی با پوست و استخوان درک میکنم 

خیلی موقع ها فکر میکنم که مامانم هزاران هزار راه داشت که بتونه منو ببینه اما انجام نداد

ولی خب الان بیچاره دستش از دنیا کوتاهه و خیلی ت  این موضوع موشکافی نمیکنم

دوست دارم حریم خودم رو با خانواده مادرم حفظ کنم و خیلی نزدیکشون نشم و یه جوری نشه که بعدا بگن دختره(منظور خودمم)داره مثل کنه خودشو به ما میچسونه 

چون هر چی باشه من سال هاست که نبودم و تازه پیدام شده

به نظر شما چیکار کنم که کمتر باهاشون خاطره سازی کنم و کمتر بهشون فکر کنم؟

تا حد امکان جواب پیام هاتون رو دادم خیلی ازتون ممنونم که پای حرف های دلم نشستید⚘❤ لطفا تا اینجا که اومدید خواهرانه نصیحتم بکنید که با این احساساتم چیکار کنم و چجوری منطقی برخورد کنم با این ماجرا

دقیقا منم همین مشکل رو دارم که حرف بقیه خیلی خیلی برام مهمه و اینک چه جور دارن درباره من فکر میکنن و این آزارم میده

شما چجوری روی خودتون کار کردید که تونستید به این مرحله برسید که حرف بقیه براتون مهم نباشه؟

دقیام با همه حرف هاتون موافقم

راستش در این مورد از دایی ام پرسیدم که چرا الان باهام خوبی و این همه مدت نیومدی گفت مامانت نمیذاشتن حالا راست و دروغش ور نمیدونم 

منم باید به احساساتم غلبه کنم و خیلی باهاش صمیمی نشم چون اگه یه دفعه بی محبتی ببینم این منم که داغون میشم