حرف من نیست حرف یه روانشناسه اسمش ساناز شفیعی
شاید به دردت بخوره
بهش نگو:
“تو همیشه با دوستاتی، من مهم نیستم برات!”
این لحن دفاعی میشه، بوی حسادت داره توش
✋🏻
بگو:
“من از اینکه تو جمع باشی و حال خوب بگیری خوشحال میشم، ولی وقتی می‌بینم اون انرژی توی خونه‌مون نیست،
من احساس می‌کنم از فضای عاطفی رابطه‌مون جام موندی و این برای من مسئله‌ست.”
📌نذار با یه “دوست دارم” یا یه رفتار خوب مقطعی،
اصل موضوع فراموش شه
✋🏻
اگه بعد از چند روز سردی، یهو مهربون شد و رفتارش عوض شد، تو هم خوب برخورد کن، اما یادت نره اون حرف اصلی هنوز سر جاشه.
یه زنِ قوی، حرف مهمشو یادش نمیره—نه اگه دلش نرم شه کوتاه بیاد
👸🏻
📌 قانون “تعادل” بذار—نه محدودیت.
به‌جای اینکه بگی: “نرو با دوستات”،
بگو:
“من نمی‌خوام تو رو از جمع‌هات جدا کنم، ولی رابطه‌مون هم نیاز به وقت داره، خلوت داره، توجه داره. اینا رو بذاری کنار، جمع‌ها هم مزه‌شو از دست میدن.”
مردی که بفهمه با یه زن منطقی طرفه، نه محدودکننده، راحت‌تر مسئول میشه
به نظرم باهاش رفیق باش که به جفتتون باهم بودن خوش بگذره
من خودم آدم عشق و حالی ام، وقتی تو ماشینیم آهنگ میزارم با هاش میخونم همه مدل، ترکی عربی ایرانی رپ کوچه بازاری، میرقصم 😁خیلی خوشش میاد باهم حرف میزنیم از، همه چیز، قهری و اینا نیستم هر چی بهم بربخوره
رو خانواده هامونم تعصب نداریم، بگیم وای مامان من اون بکه واای بابای من.. منطقی هستیم بد و خوب دو طرفو راحت میگیم
فقط ایرادش اینه اونقدری که دلم میخواد پول نداره هی تند تند سفر خارجی بریم لعنتی😁
