کیا تو جمع خانواده شوهر تنها هستند و همه بگو بخند راه میندازن

منم با ذهنیتفوقالعاده مثبتی وارد این خانواده شدم اونقدری که تا جن سال اصلا متوجه تیکها و حرفای منظور دارشون نمیشدم الان بجایی رسیدم اسمشون مساد روانم بهم میریزه و خوشبختانه چن ماهه برگشتم تهران و ازون ادما دور شدم و میبینم داره تاثیرو سمشون از بدنم خارج میشه

من راه فرار ندارم 

اینا وقتی یکیشون میخواد با من به زبون من حرف بزنه مسخره میکنن 

خیلی خیلی اذیت شدم 

کلی با شوهرم قهر و ناراحتی کردم الان ارتباط کمتر شده ولی اصلا دوست ندارم بیام تو جمعشون

دلم پره از دستشون

دوریم شهر دیگه هستیم وقتی میاییم بالای دو روز میمونیم خیلی تحمل کردم ولی الان دیگه کوچیک ترین رفتاری ناراحتم میکنه دست خودم نیست 

چیکار کنیم دیگه بخاطر شوهر باید خانوادش هم‌تحمل کنیم

من که حالم ازشون به هم میخوره

خودشون هم میدونن من آدم حسابشون نمیکنم اونا رو در حد خودم نمیدونم

ولی اصلا سوژه نمیدم دستشون.توی جمع آروم و کم حرف و‌ با لبخند و مهربون رفتار میکنم.هرچی هم بگن جواب نمیدم.

آخه آدم تو جمع دلش میخواد بهش خوش بگذره دلم میخواست با خواهر شوهرام مثل دوست باشم حداقل اونیکه همسنم هس ولی نشد

تنهام دلم نمیخواد باهاشون رفت و آمد کنم ولی اگه نیام هم حالم یجور دیگه گرفته اس

اونا همه هم زبونن فقط من از شهر دیگه ام و غریبه 

مادر شوهرم میاد بالای ۱۰ روز می مونه ازش پذیرایی میکنم ولی چشم و رو ندارن 

یبار خونمون بود با شوهرم ناراحتی پیش اومد فهمید بعد ۲۰ روز پذیرایی برگشت به شوهرم گفت گیج بودی از شهر دیگه زن گرفتی ما که گفتیم از شهر خودمون زن بگیر

از فامیل شوهر برات دوست درنمیاد

اینا اولش منو خیلی دوس داشتن.ولی بعدا که دیدن من سبک زندگیم با اونا فرق میکنه،همش میخواستن تفرقه بندازن بین من و شوهرم که موفق هم شدن.خانواده شوهر هیچ وقت از خوبی و خوشی و عشق و مسافرت و لباس و طلا خریدن عروس خوشحال نمیشن .کاراشون یادم نمیره.اما مجبورم حفظ ظاهر کنم.

اولش بهم میگفتن خانواده شوهر دوست عروس  نیستن باورم‌نمیشد.میگفتم نه شما بد بین هستین. الان به دوری و دوستی راضیم

همه جا یه اذیت کنی پیدا میشه

حالا من خواهرشوهرام خیلی اذیت میکنن.خیلی ها

آدم از دست جاری که راحت تر میتونه خلاص شه.رفتار اشتباه جاریو میشه پیش شوهرت بگی اما بد خواهرشو نمیشه گفت

زبونشون چیه

دیگه نمیذارم بیاد چون نمیتونم از مهمون پذیرایی نکنم الانم به سختی جلوی خودمو میگیرم که کار نکنم 

یادش دادن برای من هیچ کاری نکنه میدونه من مریضم الان ولی یه غذا ساده درست نمیکنه 

اینقد بی رحمه لااقل روز اول که از راه رسیدیم یه وعده بپزه بقیه رو من خودم میپزم ولی دست به سیاه و سفید نمیزنه منم افتادم سر لج این وسط شوهرم مونده چکار کنه

گیلکی