عزیزم
زنده باشی
میتونم طومارها برات بنویسم
ولی مختصر میگم:
اگه شرایط طوری بود ک برگردی عقب و یه راه دیگه رو میرفتی، مطمئن باش باز الان تو شرایط مشابهی بودی حالا یه چنددرصد شدتش از الان کمتر یا بیشتر....
پس اینو بدون تا خودمون نخوایم، اطرافیان هیچکدوم هیچ کاری نمیتونن برامون کنن
این خودتی که میتونی به خودت کمک کنی
این خودتی که میتونی امروز و فردات رو بسازی
باید یا علی بگی و بلند شی
و یه چیز دیگه که راه رو بشددددت برات هموار میکنه و تهش رو برلت روشن میکنه و کمکت میکنه امیدوارانه جلو بری، توسل به ائمه و شهدای دفاع مقدس و شهدای مدافع حرم....اینها نور و امید مسیر زندگی هستن... توسل ب جز از اینبزرگواران، نهایتش تاریکی میشه باز.... اما توسل ب این عزیزان، قطعا باعث آرامشت میشه
به مشکل میخوری قطعا و قطعا و قطعا
اما موقع برخورد با مشکلات بشین با یکی از ائمه دردودل کن
بشین با یکی از شهدا دردودل کن
اصن یه رفیق همراه داشته باش برا خودت
بنظرم شهید سجاد زبرجدی رو انتخاب کن برا دوست همراهت
ببین خواهرم من این راه رو رفتم و دیدم افقش نور هست، بهمین خاطر بهت گفتم. منم بشدت ب مشکلات عمیق برخورد کردم و تنها همین چیزایی ک بهت گفتم نجاتم دادن
التماسدعا
موفق باشی