از دوران مدرسه گرفته تا الان ک میرم سر کار
ادم نبوده سر راهم که زهر نریخته
منو تو جمع دوستاشون راه نمیدن
حرف زدنمو مسخره میکنند
خیلی جاها ایستگام میکنند و سوژشون میشم
واقعا نمیبخشمشون حلالون نمیکنم😔
من تو خانواده بدبخت بیچاره ای بزرگ شدم خوشی ندیدم همش دعوا و جدال بود
خانوادم از محیط اجتماعی محدودم میکردند دیگ زبونم بسته شد و گوشه گیرشدم حرفم نمیاد با بقیه یا اگه بخوام ارتباط بگیرم میگن چقدر سادست
ازم سو استفاده میکنند
چبکار کنم
تو منی یا من تو ام🙂
سلیطه و خودخواه و بدجنس باش
عزیزم ادما عوض میشن خودتو تغیر بده هیچ کس دلش به حالت نمیسوزه کتاب بخون فن بیان تمرین کن الان با گوشی هزار کار میشه کرد منم عین شما ولی تغیر می کنیم
من نمیدونم بعضی از مردم چرا انقدر دل میشکونن و بداخلاقن
چجوری دلشون میاد ، مگه میشه آدم یکی رو مسخره کنه یا باهاش بدرفتاری کنه ؟؟ چجوری میتونن واقعا؟ مگه درک و شعور ندارن
منم اینجوری بودم
خودم زبون نداشتم پدر و مادرم به کسایی که اذیتم می کردن هیچی نمی گفتن
کم کم خودم جواب دادم
حتی کتک کاری کردم
الان ۳۷ ساله شدم دیگه کسی جرات نداره بهم حرف بزنه
درکت میکنم من خودم این مشکل ودارم خیلی زدن توسرم ک تو............و......سرکاراذیت میشم طرف بهم تیکه میندازه منم ساکت وایسادم اونجا میشینن باهم حرف میزنن میخندم من حرف میزنن میگ توخفه بهم توهین میکنن منم دنبال کارم دیگ نمیخوام اونجابرم اونجااذیت میشم چون بی ادب نیستم چون حال خودمو ندارم من مریضم سرطان خون دارم بهم میخندن ای باباتوم ک همش مریضی خبرمرگت سرماخوردم سرپرستم بهم مرخصی ندادجون دادم تاساعت 5گفتم سرم گیج میره حالم خوب نیست نذاشت برم درمانگاه
نذاشت برم شیمی درمانی یه بارفقط مرخصی دادبهم
