من مسیر شما رو گذروندم ولی با شدت کمتر و اینایی که میگن دوست به هیچ دردی نمیخوره رو واقعا نمیفهمم، ادم هرچقدم با خانواده صمیمی باشه باز جای دوست و نمیگیرن براش با اینکه خیلی جاها احتمال داره بهت ضربه بزنن ولی انقدر محکم نیست و بیشتر بزرگ میشی با ضربه ها و اینکه با پدر مادرت زیادر در مورد این موضوع صحبت کن منطقی بدون دعوا مطمئن باش بعد چندین وقت نتیجه میده اگر نتیجه نداد راضیشون کن برید پیش مشاور
من یه مدت واسه هرچیزی انقدر گریه میکردم تا بالاخره رضایت میدادن مثلا ترم سوم دانشگاه بعد اینکه دختر عموم که همسن هستیم ابرو برداشت بعد کلی گریه و خواهش گذاشتن منم بردارم. خدا نبخشه همچین پدر و مادری رو😭
یا زمانی که موهای پامو تیغ زدم نمیدونی مامانم چی کار کرد
موندم چه جوری اجازه دادن دانشگاه برم
خلاصه امسال با اینکه 28 سالمه و کارمندم بالخره تونستم جلوشون وایسم و با دوستام برم مسافرت
خودم خندم میگیره که چه جوری وقتی مستقلم هم به خودشون اجازه میدادن کنترلم کنن
به مشاور مدرسم اعتماد دارم ولی میترسم مامانم از اینکه میرم پیش مشاور باهاش صحبت میکنم عصبی شه چون من کلاس ششم که بودم معلمم روانشاس بود و منم مشگلم با مامانمو بهش گفتم و با مامانم صحبت کرد و بعد از اون که دیدمش کلی دادو بیداد کرد که تو چرا میری پیش معلمت حرفاتو میزنی مگه ما باهات چیکار کردیم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز