گفته بودی که چرا محو تماشای منی
آنچنان مات که یک دم مژه برهم نزنی
مژه برهم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز چشمی تو به قدر مژه برهم زدنی
امان ای دل من ای خدا ای جان فقان ای دل من
میخواهم و میخواستمت تا نفسم بود
میسوختم از حسرت و عشق تو بسم بود
عشق تو بسم بود که این شعله بیدار
روشن گر شب های بلند قفسم بود
به جز یاد تو گر هیچ کسم هست
هاشا که بجز عشق تو گر هیچ کسم بود
زیبای مسیحایی اندوه عشق ای عشق
بر غربت این محلکه رسان بود ای عشق
