امسال فقط و فقط باید از ی نفر تشکر کنم(شایدم دو نفر)
اول از کسی که عشق به کتابو به من هدیه کرد و دوم از خود کتاب. مهم نیست چی باشی و کی باشی. تو همیشه باعث افتخارمی، توی هر جمعی وقتی حرف تو باشه باعث افتخار و اعتماد به نفسم میشی، تو دوست تنهایی منی. تو کسی هستی که بیشتر از هرر کسی به من هر چیزی رو یاد داد، تو بهترین بحث دنیایی. تو منو از اتاق خواب کوچولوم میبری به تمام ابعاد و جهان ها به سبک خودت. تو منو همون روزی مجذوب کردی که توی هفت سالگی از وسط مهمونی پاشدم تا برم توی راه پله ها و توی سکوت به حرفات گوش بدم و اجازه بدم اولین داستان هاتو برام تعریف کنی. تو منو از ترس و افسردگی و اشک ها نجات دادی، اینکه هر کسی بخواد به من هدیه بده و یت بخواد خوشحالم کنه اولین گزینش کتابه و اینکه هر کی از من کادو میگیره مطمئنه کادوش چیه و اینکه اعتیادم تویی باعث افتخارمه. ماچ بهت. سال گذشته رو با کاثیا تموم کردم و سال جدیدو با ی کتاب جدید شروع کردم به امید اگاهی و فهمیدن.