یه نفر رو از نوجوانی میشناسم ،اون موقع چیزی بلد نبود و توی همه چیز نظر میداد و اعتماد به نفس داشت ،به خاطر همین اعتماد به نفسش تو هر کاری موفق میشد،آخه چرا بعضیا ذاتی دارنش
بنظرم بیشتر ذاتیه
حالا من یکی بم بگ چقد قشنگ شدی میگم ن بابا شبیه عن شدم قشنگ چیه قشنگ ندیدی انقد خودمو تخریب میکنم
فکر میکنم ذاتی هست و اینکه تو چه خانواده ای بزرگ شده
بماچه 😐
بروسلی میگه: «در مورد خودتان حتی به عنوان شوخی منفی صحبت نکنید. بدن شما تفاوت را نمیفهمد! کلمات انرژی هستند و طلسمهایی را به وجود می آورند، نحوه صحبت کردن در مورد خود را تغییر دهید تا بتوانید، زندگی خود را تغییر دهید.»
به نظر من یه ویژگی اکتسابیه
و با تمرین و ممارست به دست میاد
بنظرم بیشتر بخاطر تربیت و خانواده
اگر از همون کودکی بهش اعتماد ب نفس و حس دوشت داشته شدن و ارزش بدن اعتماد ب نفس بالایی دارن
ولی اگر تو کودکی همش بهش بگن دست و پا چلفتی و جوری رفتار کنن ک حس بی ارزش بودن بگیره اعتماد ب نفس نداره و سرخورده میشه
توی کلاس پسرم بعضی بچه ها اینقدر اعتماد دارند به خودشون به من صفر.نمیدونم چرا
واقعا بعضیا حتی اگ زیبا هم نباشن اون اعتماد به سقف و دارن
کاش پسر منم داشت
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 ثانیه پیش
2 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز