آفرین منم واقعاً همچین چیزی رو بول دارم اما خب مامان من فکر میکنه من ولخرجم و چیزهایی که میخرم مزخرفه و به درد نخور و از نظر خودش بیارزشه در صورتی که برای من با ارزش و خوشحالم میکنه...
شما الان یه دختر ۱۸ ساله رو تصور کن که چقدر فقط خرج داره
( حالا همه اینطوری نیستن بعضیها) که مثلاً میخواد ناخن بکاره مو رنگ کنه هر دفعه با دوستاش بره کافه بیرون اینور اونور ، دائماً میخواد با پول خودش برای خودش لباس بخره ، یا هزار جور چیزهای دیگهای که میبینه و میخواد همون لحظه بخره و توجه به قیمتش نمیکنه...
حالا منو ببین که ۱۸ سالمه و با اون پولی که هر ماه بهم میدن حتی ۱۰۰ تومنم خرج نمیکنم از ترس اینکه مبادا چیزی بگیرم که بخوان شخصیت منو خرد کنن سر چیزی که دوست دارم 🙂💔
و نمیدونم بگم متاسفانه یا خوشبختانه ولی من آدمیام که خوشم نمیاد چیزی رو از کسی درخواست کنم مگر اینکه مجبور بشم... به خاطر همینه که دوست دارم یه چیزی رو خودم بخرم نه اینکه به کسی بگم
حالا واقعا با این وجود نمیدونم چه جوری منو آدم ولخرج میدونه :)