بچم دو سالشه وقتایی که شوهرم داد می زنه سرم باباشو بوس می کنه که دیگه داد نزنه وقتایی دعوای شدید می‌ره قایم میشه و هیچی نمی گه وقتایی که تو ناراحتی گریه می کنم اشکامو پاک می کنه و بلند می خنده تا منم بخندم. وقتایی که دلم شکسته و ناراحتم میاد بغلم می کنه و بوسم می کنه . دوس ندارم دعوا ببینه و روش تاثیر بذاره ولی تو خونه ما با اخلاقای همسرم اجتناب ناپذیره. نمی گم من هیچ تقصیری ندارم ولی خیلی با گذشتم اگر همسرم اشتباهی کنه خیلی راحت می‌گذرم ولی اون انگار منتظره تا من کوچکترین خطایی کنم و اوقات من و بچم رو زهر کنه . روحیم ضعیف شده نمی تونم یه مادر شاد برا بچم باشم و ازین بابت عذاب وجدان دارم. از بچه هاتون بگید یکم تو موقعیت های مشابه
از مشاور کمک گرفتید ؟
این بچه قشنگ گناه داره اینطوری بزرگ بشه
دختر منم مث بچه شماست و همش التماس میکنه میگه هر چی بابا گفت جوابشو نده💔
به باباش ميگفت تو حق نداری سر مامان داد بزنی
به من میگفت مامان با بابا حرف نزن منظورش این بود که جوابشو نده😂
ما بعد بچه دعواهامون تو چت شده یا وقتی بچها خوابن اروم
جلو بچه عادی رفتار میکنیم مگ تیکه ای چیزی من بندازم یا کلا محل ندم
به خاطر اینکه استقلال مالی ندارم نمی تونم مداوم برم یه مدت میرفتم که فقط حالت تلنگر داشت همسرم نمیاد . روانپزشک اومد باهام قرص می خوره ولی اونم پشت گوش میندازه و الان سه ماهه نرفته و همون تجویز قبلی رو اجرا می کنه فکر کنم اگر می رفت دکتر در دارو رو بالا می برد ولی فعلا همون در کم رو مصرف می کنه اونم یه خط در میون
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز