دیگه وقتی دکتر گفته فایده نداره اون بنده خداها هم چاره ندارن، دکتر خواهرزاده ی من هر روز به من می فهموند که دیگه فایده نداره، چه قدر ازش ناراحت بودم، هیچ کدوم حرف هاش رو هم به خواهرم نمی گفتم، نمی خواستم باور کنم خواهرزادم زنده نمی مونه.
راستش رو بخوای امید الکی اصلا چیز خوبی نیست، همش به خواهرم امید می دادم خوب می شه، خودم هم باورم شده بود خوب می شه، پرستارش خبر فوتش رو به خودم داد، تا لحظه ی آخر ناباور نگاهش می کردم، منتظر بودم بگه احیاش کردیم الان حالش خوب نیست ولی اصلا توقع نداشتم بگه همه چیز تموم شده.
بعدا با خودم گفتم اگر اینقدر الکی امیدوار نبودم شاید کمتر از مرگش دردم میومد.
زندگی همینه، گاهی آدم مجبوره علی رغم چیزی که دلش می خواد با جبر روزگار راه بیاد.
البته که برای خدا کاری نداره، انشاءالله شوهرخاله ی استارتر شفا بگیره و دل خانوادش شاد بشه.
چون همه در مورد اونایی که خوب بوده حرف میزنن
کسی که بد بوده کسی به فکرش نیست که بخواد در موردش حرف بزنه
حالا بزار من برات بگم
پدربزرگم دیکتاتور بود همیشه بچه های دایی ام رو دوست داشت ما رو انداره پشکل هم دوست نداشت
ولی وقتی مرد ما گریه کردیم
هر چند اصلا خاطره خوشی ازش ندارم
این دنیا خیلی مسخرس ،
بخدا از دست حرف مردم ، خیلیا عزیزشون داره از دست میره پامیشن خونه جم میکنن ک مردم اومدن نرن بگن خونه شلوغ بود ، تو اون حالشون این چیزارم باید فکر کنن
من جونم برا بابام در میره ، حالش بد شده بود بیمارستان بود
انقد استرس داشتم ، قلبم تو دهنم بود گفتم الان ک برگردن همسابه ها امبولانسو دیدن میان خونه ،
اشک میریختم از نگرانی بلند بلند هق میزدم
اما فرشی ک روش دوغ ریخته بودو تمیز میکردم 💔
خانوادشون هم میترسن دست و پاشون گم شه اون‌لحظه ک فوت کرد ، تا فوت نکنه ادم حالش بد نیست یه کورسوی امیدی هست ک ب دست و‌پای ادم جون میده
اون لحظه خیلی تلخه ، چون هم باید قوی باشی و کارای اداری رو انجام بدی هم دلت داره منفجر میشه
حتی اونایی ک جواب شدن ، تا اعلام فوت امید دارن اما بیمارستان میگه سریع بباید ببریدش ، کارای اداریشو انجام بدید
مردم یهو فوج‌فوج میریزن و کسی نمیگه من برم کاراشو انجام بدم
بازم صاحب مجلس بینوا خودش باید ب فکر باشه
پس مجبوره قوی باشه
عجب دنیایی شده عجب آدمایی پیدا میشن هنوز داره نفس میکشه بنده خدا
زن عموی مادرم دوهفته بستری بود اینقدر حالش بد بود که وسایل برای مراسمش آماده کرده بودن فکرکن هر وقت گوشی زنگ میخوره میگیم حتما خبر فوتشو میدن ولی به لطف خدا ورسیدگی دکتر ها چند روز پیش مرخصش کردن حالشم خوب خوبه
اسی چیشد
راست میگی
پدر شوهرم جون به لبم کرده بود ده ساله باهاش قهر بودم از بس اذیتم کرد یروز نبود اشکم رو درنیاورده بود روزی نبود که نمیات خونمون و بین منو شوهرم دعوا راه نمی انداخت
ولی بعد از که فوت کرد گریه کردم میدونی چرا چون ما دلمون رحم داره زود میسوزه فرقی نداره دشمن باشه یا رفیق ولی همون روز اول براش فاتحه فرستادم دیگه نخوندم چون نمیتونم ببخشم خیلی دوست دارم ببخشم ولی بخدا ته قلبم نمیتونم نمیدونم چرا
