چند روز فکرم مشغول ک ازدواج کردن و بچه داری بهتر
یا اینکه میشستم تا دکتری میخوندم واسه خودم استاد و هئیت علمی میشدم؟
نی نی داشتن بهتر یا معلم بودن و با بچه های مدرسه سرو کله زدن؟
یعنی کسی که الان معلم تو سن ۳۰ و ازدواج نکرده و بچه نداره حسرت میخوره؟
وقت واسه ازدواج و نی نی زیاده
یک زن ، حتی اگه بهترین و پولدار ترین شوهر دنیا رو داشته باشه بازم باید برای خودش درامدی هرررر چند کم داشته باشه
تحصیلات که اصلا جای شکی نیست ، انسان بیسواد توی دنیای امروزی خیلییی اسیب پذیر تره .
بااحترام به نظر همه دوستان.نینی دار شدن رو به هرچیزی تو دنیا ترجیح میدم
من از بچه داری خوشم نمیا‌د
چهارده ساله ازدواج کردم اما بچه ندارم، قصدش هم نداریم
باید ببینی با چی حالت خوبه
نی نی بیاد .
صبح و شبت معلوم نمیشه
چون هم شبها هم صبحها بیدار می مونی. انگار دو شیفتی هستی .
ارزش نداره .
همون وقت گرانبهاتو به جای اینکه بزاری برای بشور و بساب . و بچه داری و ترو خشک کردن بچه و شب و روز بی خوابیها و گریه هاشو تب و واکسن هزاران ..... دیگه . بزار پای درس و دانشگاهت .
کلفتیه واقعا .
معیار متفاوته من خودم ترجیح میدم ۳۰ سالگی دکترا داشته باشم تو جامعه باشم نتیجه زحماتم بدونم . بچه واسه من تو سن ۳۵ سالگیه . الویت دوم هست .
من ب شخصه میخوام تا دکتری برم
بعد بچه دار شم
ک بچم در نهایت رفاه و آرامش بزرگ شه
ولی قبلش حتما با نامزدم عروسی میکنم
قطعا تحصیلات و سرکار خیلی عالیه در کنارش ازدواج و بچه داری
بستگی به شخصیت و علاقه آدم ها داره
من خودم اگر تحصیلات و شغل را دنبال نمیکردم و الان فقط یه مادر خانه دار بودم،قطعا حسرت میخوردم و افسرده میشدم.
چون معتقدم باید با زنان زمان مادربزرگم متفاوت باشم.دیگه زمانش گذشته چشمت به جیب شوهر باشه و کارت زایمان و پخت و پز
این اعتقاد من هس.ولی ممکن یکی خوشش نیاد با افراد بیرون سر و کله بزنه و ترجیح میده یه مامان باشه و کنار بچه هاش و آشپزی و... اونم قشنگ و محترم.
قطعا همینطور اما من لیسانس ک گرفتم خیلی خسته شدم از بس که دانشگاه اذیت کرد تا مدرکمو بگیرم... همه اش برو و بیا
واسه همینم همون سال ارشدمو نگرفتم و ب فکر ازدواج افتادم
بعد ازدواج هم رفتم تو یه موسسه مشغول کار شدم
اما معلم و استادی که آرزوشو داشتم رو نرفتم دنبالش چون خیلی از تایم زندگیم رو می‌گرفت
یعنی من اشتباه کردم؟
اگه معلم میشدم یعنی شادتر بودم؟
ازدواج کردم درسمم خوندم
بچه هم اوردم
الانم سرکارم
حیفم میاد دلم میخواست مجرد بودم و شاغل اونوقت فکر و خیال ندارم
صبح داشتم می اومد بچم که 15 ماهشه داشت صبحونه میخورد که فهمید دارم میرم قهر کرد گریه کرد هیچی دیگه مجبور شدم بغلش کنم بعدم مامانم گولش زد برد تو آشپزخونه تا من بتونم بیام
از صبح حال دلم بده دلم مونده تو خونه
