بچه ها توروخدا بخونین تاپیکمو .من یسری بغض های کهنه از شوهرم دارم. که همیشه رو دلم مونده. و اینکه همسرم خیلی مرد خوبیه با درک و با احترامه خیلی خیلی. فقط وقتایی که یه ناراحتی بینمون پیش میاد تبدیل به یه غول میشه .
هیچوقت نمیاد درد دل کنیم مشکلمون حل بشه و همیشه روی ناراحتیامون سرپوش میزاره. و اون موضوع برای من تبدیل به بغض میشه. خیلی با احترام و باادبه اما احساساتی نیست بهم محبت نمیکنه نازو نوازشم نمیکنه. بغلم نمیگیره جز در مواقع رابطه که به چه دردی میخوره اون😒
یه اخلاق بدیم ک دارم اینه که نمیتونم رو در رو بهش حرفامو بگم زود بغض میکنم‌گریم میگیره. نمیتونم ادامه بدم.
حرفای دلمو بهش نوشتم و ازش خواستم که از لحاظ روحی از من دور نشه و بهم محبت کنه. گفتم که من احتیاج دارم بهم محبت کنی بگی دوستم داری . اینطوری احساس تنهایی و نادیده گرفتن میکنم.
به نظرتون پیامو بهش بفرستم یا اشتباهه؟
