زیادی نظر دادم تو این تاپیک
اما اینجوری داری خودتو اذیت میکنی
حداقل تا دو سالگی قید پیشرغتو بزن بعدش دوباره میوفتی توی دور
اگه هم کسیو داری برات نگه داره میتونی کلاس ورزشی چیزی بری در غیر این صورت فعلا صبر کن
من میذارمشون پیش باباشون یک ساعت و نیم میرم باشگاه روحیم عالی میشه
نمیخوام ناشکری کنم. خداروشکر به خاطر بچه‌م. ولی دلم تنگ میشه واسه وقتایی که بچه نداشتم. تنهایی و خلوت داشتم. وقت زیاد داشتم. سلامتیم بیشتر بود. اعصابم راحت بود
البته که سخته
منم همینو میگم وقتی بچه میاری باید قبول کنی که تا چند سال نمیتونی مثل قبل باشی وگرنه خودت اذیت میشی که هی بگی وای از پیشرفت جا موندم
من ب شخصه از همسرمم خیلی کمک میخوام
مثلا وقتی خونس و دارم میترکم دیگه دوچرخه رو بر میدارم میرم بیرون...یا مثلا پنجشنبه ها حتما میرم استخر وگرنه زندگی دیوانه کننده میشه
قبلش بهش فکر نکرده بودی که بچه داری چه شکلی خواهد بود؟ دور و بر نداشتید بچه کوچک؟
قطعا اگر از قبل دید درستی به بچه داری نداشتی و انتظار سختی هاشو نداشتی، چندین برابر فشار این سختی برات بیشتره. می فهمم اینو.
ولی خب الان تو همین نقطه هم که هستی، پذیرش بهت کمک میکنه. اول باید بپذیری شرایط الان همینه، به هرحال شما بچه ای رو آوردی مسئولیتش رو قبول کردی. شیرینی هایی داره، سختی هایی داره. وقتی بتونی بپذیری و آروم باشی کم کم روزنه هایی هم میتونی باز کنی برای خودت.
کلاس های مجازی و آنلاین، حمایت گرفتن از اطرافیان، مدیریت زمان بهتر، پرستار یا مهد، ولی خب لازمه همه شون اینه اول به پذیرش شرایط برسی تا با آرامش بتونی مسیرهایی برای رشد پیدا کنی.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز