من خیلی کتابا خوندم که شخصیتاش تلخی و تندی داشتن
ولی قابل تحملن
اینجوری نیس ک این کاراکترا همشون رویایی و شیرین باشن
بیشتر اون تلخی و عبوسی کاراکتر از فهم زیاد و حتی نازکدلیشه که پشت جدیت قائم میکنه
ولی آدمای واقعیتی که تلخ و گنداخلاقن فقط فقط ظاهر نیس تا باطن همینطورین
ببین کتاب خوندن اینجوریه که قضاوت نکردن رو راجب شخصیت افراد بهت یاد میده چرا چون الان از دست اون شخصیت عصبانی میشی میگی چه آدم مزخرفی یکم جلوتر میبینی وای چه آدم خوبیه دلیل داشت واسه بد بودنش
انسان هم همینجوره جدای اون آدمایی که حالا باطنا کثیفن ولی آدم عادی همینه برای رفتارش دلیل داره ولی ما مثل کتاب تو خلوت تو ذهن و قلب طرف نیستیم که بدونیم
هولدن کالفید ناتور دشت
پرنس تو ابله
راسکولنیکوف جنایت و مکافات
ایوان کرومازوف تو برادران کارامازوف
آنه شرلی
همه شخصیتای نمایشنامه های کامو و سارتر و چخوف
ژولین تو سرخ و سیاه
شخصیت اصلی تو لبه تیغ اسمش یادم نمیاد
ژاک تو خانواده تیبو
اینا اکثرن گوشت تلخی دارن ولی بخاطر فهم بیش از حدشون از دنیاست چون خستن ولی زیر این خشونت یه دل نازکه یه درک خیلی عمیقه
اما آدمای دنیای واقعی خشن و مزخرفن چون عوضی و سطحی و نادونن بی هیچ نگرش عمیقی
اره
ولی فک کنم خیلیا فک میکنن منظورم فیلم و کتابای زردن که همه کاراکتراش شنگول و عاشق پیشه و ساده لوحن
من بیشتر منظورم کاراکترهایی هس که تلخن ولی فیلسوف مآب
به ظاهر بی‌تفاوتن ولی پشت این نقاب بی تفاوتی کلی اهمیت و دل نازکی و ظرافت هست
پیچیده و لطیفن
درد کشیدن و عمیقن
عشق و دوست داشتنو بیشتر از همه می‌فهمن ولی تنهان
تو فیلم و کتابم نیستن. چون دارن فیلم بازی میکنن فقط :)
اطرافیان منم همینجورین
بارها شده با شوق از کتاب موردعلاقم و ایده هاش حرف زدم تو ذوقم زدن کارمو پوچ دونستن درحالیکه خودشون مدام قضاوت و غیبت بقیه رو میکنن
بعد همین ادما کتاب خوندن مسخره میکنن
آدمایی ک من دوس دارم تو کتابا تشنه علمن کنجکاون باملاحظن
ولی اینا چی
دقیقا از همین تفاوتا دلم گرفته
اینکه چرا آدمای عمیق و کتابخون فقط تو کتابان
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز