بعد تقریبا یه ماه و نیم فرجه امروز دوباره رفتم دانشگاه
نمیدونین چقدر الان حالم بده
بدتر از اون بیمارستانه من بدون شناخت از خودم دست گذاشتم رو رشته ای که کلا در ارتباط با مردمه و کلی انرژیمو میگیره
آدم اجتماع گریزیم و معمولا هر وقت جای شلوغ برم همینم
دلم میخواد یه کلبه چوبی کوچیک تو شمال کشور بگیرم با سود ماهیانه که به حسابم میاد زندگی کنم و کمترین تماس رو با اجتماع داشته باشم .یعنی میشه یه روز همینجوری زندگی کنم 🥲
منم یه دانشگاهی رفتم که خجالت میکشم اسمشو بگم اینقدر وضعش داغونه
اون سود ماهیانه قراره از کجا بیاد؟😁
بالا باید تو اجتماع کار کنی که بتونی یه درآمدی داشته باشی که پس انداز کنی که سود ماهیانه ای بیاد که بری تو کلبه
اشتباهی که من کردم، آدم درونگراییم رفتم رشته‌ای که آدم به شدت برون‌گرا میخواد و متأسفانه تو کارم موفق نیستم 🥲
بجای فرار از ترسات یکاری کن اونا شلوارشون قهوای شه ازت بترسن
حالا کاری به رشته و درون گرا برون گرا ندارم، ولی کلبه شمال فقط اسمش قشنگه، امکانات نداره اون یه شب مثلا دکتر لازم باشی میدونی چقد طول میکشه تا خودتو به نزدیک ترین درمانگاه برسونی، حالا بحث امنیت نداشتن و اینا به کنار
یه هفته یه ماه کلبه بگیر ببین بعدش همینو میگی
ایشاالله کلبه ی شمال موندبعد بازنشستگی
ببین مشکلت توی چیه
واضحا معلوما مشکل ترس اجتماعی داری من به عینه برام ثابت شده وقتی
از ی کاری میترسی خیلییی میترسی اگه چند بار پشت سر هم انجام بدی
دیگه اون کاره که از تو می‌ترسه چون تو خبره شدی توش و هر آن ممکنه از اون کار بزنی جلو
نترس هیچی نیست به روزی فکر کن که پیرش شدی به این روزت
افتخار میکنی تونستی پر قدرت تو جامعه ظاهر بشی
اون موقع جامعه برات مهم نیست و تاثیری زیادی روت نداره
ولی الان روت مهمه پس به امید اینکه ۱۲۰ سال دیگه از خودت بیشتر
خوشت بیاد بزن جلو از ترسات
